Mirthe Diemel Lifestyle 12 jul 2023, 19:36

Leestijd: 4 minuten

Dilemma: ‘Moet ik de poortdeur nu maar écht op slot doen om onze buren en hun kinderen te weren?’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? Metro deelt iedere week het dilemma van een lezer. Deze week: Moon (39), bij wie het dagelijks een zoete inval van buren en buurkinderen is, maar waar ze stiekem wel van begint te balen.

„We wonen in een supergezellige buurt, er heerst echt een ons-kent-ons gevoel. Casper en ik woonden er al toen we nog geen kinderen hadden, maar sinds de komst van onze twee zoons is de band met al onze buren alleen maar beter geworden. Denk aan lange, lome zomeravonden in elkaars tuin met een wijntje erbij, lekkere barbecues en spelletjesavonden in de winter. Alle kinderen kunnen het ook goed met elkaar vinden, het is vaak één grote kinderbende op het veldje bij ons achter.

Van onze straat hebben wij het grootste huis, waardoor er ook vaak buurtkinderen bij ons binnenvallen. Na schooltijd, in het weekend of na het eten, het is redelijke zoete inval hier. Vinden onze zoons hartstikke gezellig, en wij ook wel hoor; niets fijner dan dat je kinderen zichzelf kunnen vermaken met hun vriendjes.

Het wordt steeds drukker

Toch valt het me de laatste tijd op dat er wel héél vaak mensen bij ons over de vloer zijn. Woensdag- en vrijdagmiddag, de kortere schooldagen, zijn er geregeld zo’n zeven buurkinderen beneden aan het spelen. Ze wisselen het af met het trapveldje achter ons huis hoor, maar onze woonkamer en tuin zijn wel de verzamelplek – en iedereen doet ook alsof-ie zich thuis voelt, getuige de aangebroken snackvoorraad. Maar ook in het weekend worden de dagen steeds drukker. Ik werk zelf thuis als ZZP’er dus kan ik de jongens ook echt wel alleen laten beneden met hun vriendjes – met hun negen en elf jaar zijn ze er oud genoeg voor – maar na een lange werkdag vind ik het ook wel fijn om even op de bank te ploffen, en niet nog de perfecte moeder en gastvrouw te spelen.

Want bij de bezoekjes van alle buurkinderen komen op een bepaald moment ook de ouders even aanwaaien. Van een hee-hoi-hoe-is-het tot hele verhalen over collega’s, vriendinnen of familieleden, er wordt veel gedeeld tijdens zo’n kort bezoekje. Wat uiteindelijk altijd langer duurt dan gepland. Dus beginnen we weer later aan het eten, of blijft er niks van de avond over.

Slappe smoes

Ik heb het de laatste weken al wel gezegd tegen mijn man en jongens, dat ze óók bij anderen kunnen spelen. Had laatst zelfs al een smoesje richting de buurvrouw dat ik écht een telefoontje moest plegen – in werkelijkheid wilde ik gewoon even een kwartiertje dom YouTube-video’s kijken. Toch zien mijn man en kinderen het kwaad er niet van in, ze vinden het juist gezellig dat hier alles kan. En zo’n moeder wil ik ook zeker wel zijn, maar niet ten koste van mezelf. Er is gewoon bijna áltijd iemand in ons huis – die geen onderdeel is van ons gezin.

Dilemma: poort op slot of niet?

Maar goed, blijkbaar ben ik dan de enige in huis die daar zo over denkt. Al is Casper ook heel makkelijk daarin, hij zegt: ‘Dan laat je de buren toch weten dat je geen zin hebt?’ Hij opperde zelfs dat ik dan maar de poortdeur op slot moest gooien. Dat zou ik het liefste ook doen, maar dat vind ik ergens weer zo bot overkomen, aangezien iedereen gewend is hier binnen te vallen. En wat te denken van mijn zoons, die het heerlijk vinden? Dan heb ik hen óók een verhaal uit te leggen. Ik hink dus een beetje op twee benen met dit dilemma, maar wil vooral wat eigen tijd terug claimen, het loopt nu gewoon de spuigaten uit. Ik ben dus benieuwd hoe anderen daarover denken.”

Wat vind jij dat Moon moet doen? Reageer op onze Facebook-pagina! De reacties worden dan volgende week gepubliceerd.

Vorige week

Vorige week gaven Metro-lezers advies aan Sonja (29), haar vriend koopt geregeld dure cadeaus voor zijn familie, van hún gezamenlijke rekening.

Sabine vindt: „Waarom moet hij met jou eens worden? Jij kan toch ook accepteren dat dit bij hem en zijn familie hoort? Wees blij dat de familieband goed is. Geniet daarvan. Geld is minder belangrijk.”

Edwin zegt: „Gewoon ieder je eigen rekening. Daarbij een gezamenlijke rekening om de vaste lasten en huishoudrekeningen van te kunnen betalen. Dure cadeaus koop je maar van je eigen rekening en niet van de gezamenlijke huishoudrekening. Werkt perfect.”

Marinka komt met een middenweg: „Heel begrijpelijk dat je dit niet pikt. Je zou als compromis samen een budget kunnen afspreken voor cadeaus. Als hij dan meer wil geven dan het budget, dan mag hij zelf voor het verschil zorgen.”

Dilemma: ‘Mijn vriendin wil onze zoon niet meer op de kinderopvang en ik wel, wat nu?’