Mirthe Diemel Lifestyle 3 mei 2023, 19:27

Leestijd: 5 minuten

Dilemma: ‘Mijn zoontje wil een Huggy Wuggy traktatie uitdelen voor zijn verjaardag, moet ik daarin meegaan?’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? Metro deelt iedere week het dilemma van een lezer. Deze week: Esmee (37), die twijfelt of ze mee moet gaan in de wens van haar jarige zoontje: een Huggy Wuggy-traktatie.

Esmee: „Schattige uitdeelboekjes met rozijntjes. Vishengeltjes van soepstengels. Als het op de verjaardag van mijn zoontje aankomt, wil ik altijd iets bijzonders van zijn traktatie maken. Althans, niet dat ik nou zo’n extreme fröbelaar ben of dat het de meest originele traktaties zijn, maar ik doe wel mijn best iets leuks in elkaar te draaien. Dus zit ik elk jaar trouw de avond voor zijn verjaardag een stuk of wat traktaties te maken. Het worden er wel steeds meer, want waar het eerst nog om zo’n twaalf peuters op de opvang ging, zit Daan inmiddels op de basisschool en telt zijn klas vijfentwintig kinderen.

Huggy Wuggy

Maar, nogmaals: ik doe het liefde. Volgende maand wordt hij zes (heel cliché, maar waar blijft de tijd in vredesnaam?!) en hij heeft het al weken over zijn verjaardag. Over zijn cadeaus, wat hij met zijn kinderfeestje wil gaan doen en wat hij wil trakteren. Ik had eigenlijk al iets in gedachten, zag op Pinterest een geweldige traktatie met dinosaurussen voorbij komen. Alleen kwam Daan een paar weken geleden dolenthousiast uit school. De reden? Hij wist een thema voor zijn traktatie, namelijk Huggy Wuggy. Mocht je het niet kennen, dat is een personage uit een spelletje. Geen onschuldig kinderspelletje, het is een horrorgame waarbij Huggy Wuggy (een soort combi tussen koekiemonster en The Joker) een moordenaar is. Doodeng, als je het mij vraagt, maar ontzettend populair onder kinderen. En dus ook best jonge kinderen. Niet dat Daan dit spelletje speelt – dat zou ik nooit goed vinden, maar de merchandise eromheen lijkt wel belangrijker dan de game zelf. Daar zie ik dan weer niet zoveel kwaad in, helemaal omdat Daan geen weet heeft van het computerspel en de ‘engheid’ van het spelletje. Toen Daan zijn eigen Huggy Wuggy-knuffel wilde, ging ik daar dan ook in mee. Knuffels zijn voor een kind van zes, nouja, simpelweg knuffels.

Horrortraktatie

Maar goed, die traktatie dus. Ik sta er zelf dus redelijk nuchter in, maar ik wéét dat mensen er nogal wat van vinden. Enerzijds heb je de ouders die er, zoals ik, geen kwaad in zien en waarbij kinderen allerlei accessoires van het figuurtje hebben. Anderzijds is er een groep die het écht niet vindt kunnen: je geeft je kleuter toch geen bloeddorstige, moordende knuffel?! Maar goed, hij heeft het dus al weken over die traktatie en wil het zó graag. Nu twijfel ik enorm over wat ik moet doen. Ik weet dat ik hem er dolgelukkig mee maak en heb zoiets van, waarom niet? Maar ik weet nu al dat het bij een bepaalde groep kinderen voor gedoe gaat zorgen. Bij hun ouders, welteverstaan. En eigenlijk heb ik helemaal geen zin in dat gezeur. Bovendien kom ik niet echt als een verantwoorde ouder over als ik zo’n horrortraktatie faciliteer. Ik merkte het al aan een vriendin, aan wie ik erover vertelde. ‘Dat ga je toch niet echt doen?!’, was haar reactie. Ai. En dan is dat nog een vriendin – het schoolplein kan een heuse jungle zijn van veroordelende ouders.

Dilemma: trakteren of niet?

Ik heb Daan overigens wel geprobeerd van het idee af te brengen, door met andere traktatie-ideeën te strooien. Maar hij is vastberaden, het moet en zal Huggy Wuggy worden. Kortom, dilemma, dilemma, dilemma. Ga ik mee in de onschuldige wens van mijn kind (hij is zich van geen kwaad bewust qua horrorgehalte), met het risico op een hoop gedoe bij andere ouders, of moet ik bij voorbaat binnen de lijntjes kleuren en een verantwoorde traktatie maken?”

Wat vind jij dat Esmee moet doen? Reageer op onze Facebook-pagina! De reacties worden dan volgende week gepubliceerd.

Vorige week

Vorige week gaven Metro-lezers advies aan Lois (28), die zich afvraagt of ze het contact met haar ex-schoonmoeder moet verbreken omdat haar nieuwe vriend jaloers is.

Marloes is resoluut: „Duidelijk maken dat hij niet bepaalt met wie jij koffie drinkt! Zelfs al ga je wel om met je ex…”

Wendy zegt: „Niet tussen alle koppels die uit elkaar gaan, is het haat en nijd. Sommigen zijn juist nog steeds vrienden. Waarom zou familie daarvan uitgezonderd zijn? Dat een nieuwe liefde na zes maanden al vraagt om het contact te verbreken, zou een enorme rode vlag zijn in mijn ogen. Naast partner ben je nog steeds je eigen persoon, met je eigen vrienden en hobby’s en wat al niet meer.”

Suzanne zegt: „Mijn ex-schoonmoeder is bij ons altijd welkom en ik ben al vijftien jaar gescheiden. Mijn vriend vindt haar ook een geweldige vrouw. Ze is de oma van mijn kinderen en één van de belangrijkste mensen in hun leven. Twee jaar geleden zag het ernaar uit dat ze eerste kerstdag alleen zou zitten wegens corona. Mijn vriend was de eerste die zei dat ze maar bij ons moest komen, en dat heeft ze ook gedaan.

Wat gaat hij nog meer verbieden in de toekomst? Blijkbaar is hij óf ziekelijk jaloers en onzeker óf gewoon een dramkop die alles wil bepalen. Mijn advies: weigeren aan zijn grillen toe te geven en lekker op de koffie bij je ex-schoonmoeder. Hij went er maar aan.”

Femmie besluit: „Het lijkt mij geen dilemma eerlijk gezegd. Lastig, dat zeker, maar hier moet je echt niet aan toegeven hoor. Dan is het einde zoek.”

Dilemma: ‘Ik moet van mijn baas steeds relatiegeschenken voorschieten, kan ik dat weigeren?’