Mirthe Diemel Lifestyle 5 apr 2023, 19:28

Leestijd: 5 minuten

Dilemma: ‘Mijn collega wil zijn vrouw verlaten voor zijn veel jongere minnares, moet ik ingrijpen?’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? Metro deelt iedere week het dilemma van een lezer. Deze week: Maud (39). Zij twijfelt of ze moet ingrijpen om de relatie tussen haar collega en zijn minnares te stoppen.

Maud: „Mijn collega’s en ik zijn behoorlijk close. We zijn met een groepje van vier, zowel mannen als vrouwen. Collega’s klinkt eigenlijk nog vrij afstandelijk, want we kennen elkaar al jaren en zien elkaar ook buiten werktijden om. Ik beschouw ze daarom ook echt als mijn vrienden.

Diepgaande gesprekken

Ik werk in de zorg, dus heb vaak te maken met onregelmatige tijden en nachtdiensten. In die nachtelijke uren kan het druk zijn, maar soms is er geen kip te bekennen en breng je dus vooral tijd met collega’s door. Gesprekken kunnen soms best diep gaan, over onderwerpen als ziekte en gezondheid, maar ook familie en relaties. Zo vertelde één van mijn mannelijke collega’s, John, dat hij twijfelde over zijn relatie. Tig jaar getrouwd, twee kinderen, maar ondanks zijn gezinsleven was de sleur erin geslopen. ‘Joh, je hebt soms van die fases dat het even minder gesmeerd loopt, maar jullie basis is goed toch?’, zei ik tegen hem. Daar was hij het wel mee eens, en lange tijd hoorde ik hem er niet meer over.

Minnares en ongemakkelijke momenten

Tot hij onlangs schoorvoetend bekende dat hij een minnares had. Het zorgde voor spanning, hij had weer het gevoel dat hij leefde, maar tegelijkertijd voelde hij zich schuldig naar zijn vrouw toe. Ik wilde hem absoluut niet veroordelen, maar benadrukte wel dat hij heel goed moest nadenken of hij hiervoor zijn relatie op het spel wilde zetten. Affaires lopen bijna nooit goed af en veroorzaken bij alle partijen veel verdriet, was dat wat hij wilde? Maar mijn woorden kwamen niet echt aan, want John bleef zijn maîtresse zien. Dat zorgde wel voor ongemakkelijke momenten.

Zo kreeg ik een keer gigantisch chocoladehart van John; had hij van zijn maîtresse gekregen, maar hij kon het natuurlijk niet met droge ogen mee naar huis nemen – de laatste keer dat hij een presentje voor zijn vrouw meenam was tig jaar geleden, ze zou het maar wantrouwen. Ik geef toe: de chocolade was erg lekker, maar het zát me niet lekker. Ook omdat ik Johns vrouw weleens tegenkom bij gemeenschappelijke verjaardagen of barbecues – zie dan maar eens een pokerface te behouden.

‘Echte liefde’

Ik was er dus wel klaar mee en wilde John zeggen dat hij moest stoppen met zijn affaire, toen hij zelf met een onthulling kwam: hij ging zijn vrouw verlaten voor zijn maîtresse. Ik denk daar natuurlijk het fijne van. Het is ook een klassiek geval: ze kennen elkaar pas drie maanden, zijn lover is veel jonger dan hij, dus dat zijn voor mij allemaal rode vlaggen. Als hij er écht voor gaat, hoe lang zal deze relatie dan standhouden? En hij gaat zijn huwelijk toch niet weggooien voor een scharrel? Maar volgens John is het echte liefde, en wil hij het zo snel mogelijk aan zijn vrouw vertellen.

Dilemma: ingrijpen of niet?

Ik heb hem op het hart gedrukt er op z’n minst nog even over na te denken, en niet meteen een rigoureuze beslissing te nemen. En nu knaagt het bij me. John is een goede collega en vriend van me en ik wil dat hij gelukkig is, maar ik twijfel of dit wel de juiste keuze voor hem is. Mijn dilemma: moet ik niet méér doen, op een of andere manier ingrijpen? Hem behoeden voor een grote fout? Lijdzaam toekijken vind ik behoorlijk lastig. Of zijn het mijn zaken niet, heb ik al genoeg gedaan en moet ik me er niet mee bemoeien?”

Wat vind jij dat Maud moet doen? Reageer op onze Facebook-pagina! De reacties worden dan volgende week gepubliceerd.

Vorige week

Vorige week gaven Metro-lezers advies aan Nour, (29), die het vervelend vindt dat haar zoontje minder cadeaus van haar schoonmoeder krijgt dan zijn nichtje, het andere kleinkind van haar schoonmoeder.

Ricky vindt: „Gewoon zeggen, want je kunt dat niet maken als oma, hoe lief en geweldig je ook bent. Punt. Maar misschien heeft ze het niet door? Je hoeft het ook niet boos te zeggen, maar mag best aangeven dat het jou en je zoontje opvalt en hij daar verdriet van heeft.”

Alida zegt: „Ik zou het bespreken. Ik zie allemaal reacties van andere mensen die dat ook meemaakten, maar als ik het dilemma lees, denk ik alleen dat deze oma heel makkelijk meisjesspullen leuk vindt en meeneemt – en zich daar misschien niet eens van bewust is.”

Lisanne stelt voor: „Het klinkt misschien heel lullig, maar als mijn zoon dat aan mij zou vragen, dan zou ik zeggen dat ik dat ik dat niet weet en hij het aan oma moet vragen. Mijn kinderen vragen het dan ook gewoon aan oma en in mijn ervaring heeft het meer effect als mijn kind het zelf zegt dan wanneer ik het voor ze zeg.”

Amiera vindt wat anders: „Niets zeggen. Je hebt de kern er al positief uitgehaald. Oma moet nu niet geen rekening gaan houden met haar gevoel naar haar kleindochter. Straks durft ze niets meer voor haar kleindochter te kopen, omdat ze Ryo tekort doet of koopt ze onzin voor Ryo, omdat ze weer iets leuks voor Giulia heeft gekocht. Je zegt het zelf ook: je hoeft die troep niet en Ryo krijgt verder genoeg. Oma heeft erg lang gewacht op deze tijd met haar kleindochter. Ze houdt van Ryo, maar dat gaat niet altijd gepaard met cadeautjes. Tuurlijk ziet het kind dat anders, maar misschien moet jij dan met Ryo praten in plaats van met oma.”

Dilemma: ‘Een gescheiden vriend van mijn man appt en belt me steeds, wat moet ik doen?’