Mirthe Diemel Lifestyle 23 nov 2022, 19:20

Leestijd: 5 minuten

Dilemma: ‘Ik wil niet dat mijn familie en vrienden meteen op kraamvisite komen, kan ik dat maken?’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? Metro deelt iedere week het dilemma van een lezer. Deze week: Charlene (34), die niet zit te wachten op hordes kraamvisite als ze is bevallen van haar tweede kind.

„Ik was 39 weken zwanger toen corona uitbrak, begin 2020. Onze dochter Vienna werd twee weken later geboren, met 41 weken. Ineens waren er allerlei restricties rondom de bevalling en de kraamzorg. We hadden wel kraamzorg, maar er mocht geen visite langskomen – überhaupt mocht je in die tijd geloof ik enkel één of twee bezoekers ontvangen. Dus kregen wij in onze kraamtijd voornamelijk ‘raamvisite’. Toen dat net aan de hand was – ik was nog niet bevallen – vond ik dat heel erg. Al die jaren ging ik trouw op kraamvisite bij vrienden en familie, en nu was ik aan de beurt en mocht er niemand komen? Maar ik wilde mijn baby toch showen aan de wereld?

Cocon

Toen Vienna er eenmaal was, merkte ik echter hoe waardevol die tijd met z’n drieën, als kersvers gezin, was. We zaten in een cocon, konden elkaar in alle rust leren kennen en hadden geen ruis van buitenaf. Héérlijk vond ik het. Ook omdat Vienna in het begin nogal last had van reflux en daardoor moeilijk sliep – ik had echt geen energie om hordes visite te ontvangen en beschuit met muisjes te smeren. Ik moest ook nog zelf herstellen van die hele bevalling. Natuurlijk kwam er wel wat familie over de vloer, maar eerlijk gezegd vond ik zelfs dát teveel – tot grote spijt van mijn schoonmoeder, die zo ongeveer dagelijks wilde langskomen. Maar goed, ik kon dat gelukkig een beetje afhouden, want ja, corona hè?
Pas toen Vienna een paar maanden oud was en de maatregelen – naar later bleek tijdelijk – wat werden versoepeld, kwamen er mondjesmaat mensen op visite. Maar toen was ik zelf ook alweer een beetje geland op aarde als nieuwbakken moeder, dus vond ik het prima.

Gezonde spanning

Welnu: spruit nummer twee is in aantocht, een jongetje. Ik ben pas halverwege mijn zwangerschap, maar ik mijmer dagelijks over het moment dat de baby er eenmaal is. Al vind ik het ook spannend: hoe zal het gaan tussen de baby en Vienna, gaat dat een beetje samen? Hoe ga ik mijn aandacht in vredesnaam verdelen? En als de baby’s nachts wakker wordt, hoe zorg ik dat Vienna daar niks van hoort? Gezonde spanning, realiseer ik me, hoor – en ik zal niet de eerste zijn die met dit bijltje heeft gehakt.

Dilemma: geen zin in visite

Toen ik laatst de kraamzorg moest regelen, dacht ik ook ineens aan die eerste kraamweken. Er zijn geen restricties meer wat corona betreft, dus mensen kunnen gewoon op visite komen. Alleen: heb ik daar zin in? Het antwoord is eigenlijk nee. Juist nu we een gezin van vier worden, lijkt het me heerlijk om in alle rust aan de nieuwe situatie te wennen. Maar ja, leg dat maar eens aan de buitenwereld uit. ‘O fijn Char, nu kan iedereen gewoon op kraamvisite komen’, zei een vriend van Guus al. Wat te denken van mijn schoonmoeder: die kan niet wachten tot de baby er is staat waarschijnlijk in no-time voor de deur om haar kleinzoon te ontmoeten. Begrijp me niet verkeerd: ik ben dankbaar dat mensen interesse in ons tonen en onze baby willen zien, maar ik heb gewoon geen zin in een poppenkast. En ik moet ook nog maar zien hoe ongeschonden ik uit de bevalling kom.

Scheve verhoudingen

Guus is daar nuchterder in, die ziet het probleem niet zo: het is toch leuk dat mensen willen langskomen? Maar ik krijg het al benauwd als ik aan die kraamtijd denk. Waarom is er niet een standaard etiquetteregel die voorschrijft dat je bezoek tenminste vier weken moet laten wachten? Maar ja: kan ik het maken om de boot af te houden? Het voelt toch ook – zeker tegenover naaste familie – alsof ik hun kleinzoon/neefje bij ze weghou. Wat als dat voor scheve gezichten of verhoudingen zorgt? Of moet ik niet zeuren en maak ik me druk om niks? Daarom ben ik benieuwd: wat zouden jullie doen?”

Vorige week

Vorige week gaven Metro-lezers advies aan Nanda (43), die geen Sinterklaas bij haar schoonouders wil vieren vanwege hun hond. Bianca zegt: „Gewoon rustig bespreken met je schoonfamilie. Je kan best tegen iemand zeggen: ‘Ik heb er moeite mee dat de hond opspringt en me onderkwijlt, kunnen we samen oplossing zoeken, want ik wil wel graag langs komen? Misschien kan hij een bot of snuffelmat krijgen en misschien kunnen jullie eerst een flinke wandeling met de familie maken zodat hij goed moe is’.”

Wil vindt: „Gewoon je oude kloffie aan en effe doorbijten. Als je kinderen het geweldig vinden om daar te zijn, neem je dingen soms voor lief. Sommige mensen hebben het gewoon niet in zich om een hond op te voeden. Ik hou er ook absoluut niet van wanneer honden constant tegen je opspringen en laat dat ook merken aan ze.”

Eva denkt er zo over: „Snap het wel. Ben zelf een hondenliefhebber en Mika gaat overal mee naar toe. Maar ze springt niet en likt ook niet. Twee honden wordt natuurlijk dikke pret. Maar aan de andere kant: als die mensen nou net zoveel om hun honden geven als jij om je kinderen, dan moet je maar een oogje dichtknijpen.”

Nog meer dilemma’s die door Metro zijn besproken vind je hier.

Wil je nog meer adviezen van onze lezers lezen? Check dan onze Facebookpost:

Dilemma: ‘Ik wil geen Sinterklaas vieren bij mijn schoonouders vanwege hun opdringerige hond, wat nu?’