Mirthe Diemel Lifestyle 9 nov 2022, 19:27

Leestijd: 4 minuten

Dilemma: ‘Mijn buurvrouw parkeert haar kind steeds bij ons, kan ik er wat van zeggen?’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? Metro deelt iedere week het dilemma van een lezer. Deze week: Elske (37) baalt dat haar buurvrouw haar kind steeds bij Elske onderbrengt. „Ik lijk wel een dagopvang.”

„Twee jaar geleden verhuisden we naar ons droomhuis, gelegen op een hofje met allemaal jarendertigwoningen – heel karakteristiek. Het contact met alle buren die op het hofje wonen is ook fantastisch. Kopje suiker lenen, een handboor of zelfs een halve voorraadkast? Kan allemaal, iedereen is heel behulpzaam. Mijn dochter Mila van zeven kan ook heel goed overweg met alle buurtkindjes. Vooral met Doris, het buurmeisje direct naast ons, is het dikke mik. Ha, ze zijn al besties sinds we hier wonen. Zet die meiden bij elkaar en ze zijn de hele middag zoet. Zelf kan ik ook goed opschieten met Maud, de moeder van Doris. We maken altijd een praatje als we elkaar tegenkomen en doen ook weleens een wijntje samen – en tijdens lange zomerdagen, als die meiden met elkaar aan het spelen zijn, eindigt de avond vaak ook bij één van ons in de achtertuin met een barbecue, heel gezellig.

Gemakzuchtig

Hoewel ik op persoonlijk vlak goed klik met Maud, stoor ik me de laatste tijd wel aan haar. Dat komt vooral omdat ze er nogal een handje van heeft om Doris bij ons te parkeren. Wat heet: Doris is hier vaker wel dan niet. Als Mila uit school komt en we net aan de thee zitten, gaat al snel de deurbel. Doris, die met Mila wil spelen. Dat gebeurt niet één keer, niet twee keer, maar gerust vier keer per week. Om over de weekenden maar niet te zwijgen – soms staat Doris al rond half tien op de stoep.

Nou spelen die meiden natuurlijk dolgraag met elkaar en vind ik dat geen probleem – ook omdat Mila enig kind is en ik het haar gun om met andere kinderen te spelen. Maar wat me vooral stoort, is het gemak waarmee Maud haar dochter bij ons onderbrengt. ‘Ik moet even naar de huisarts/supermarkt/yoga, is het goed als ik Doris even naar jullie stuur?’ Zulke appjes krijg ik dus heel vaak. Of het gebeurt dat Doris bij ons speelt, ik om vieren roep of het niet eens tijd wordt om naar huis te gaan, maar Maud dan niet thuis blijkt te zijn. ‘Geen zorgen, ze heeft de sleutel’, appte Maud me laatst toen die situatie zich voordeed. Ik kon het echter niet over mijn hart verkrijgen om een zevenjarige alleen thuis te laten zitten. Maar ja, Maud was nog even de deur uit en de vader van Doris was ook nog aan het werk.

Opvanglocatie

Daar wringt voor mij de schoen. Samen spelen is prima, maar het voelt nu een beetje alsof ik een kinderopvanglocatie begin te worden. Helemaal als Mila ook andere vriendinnetjes te spelen heeft – want ook dan is Doris er vaak bij. En natuurlijk, ik ben niet gek: ik stuur ik die meiden ook weleens naar Maud. ‘Ga maar lekker daar spelen’, roep ik dan. Staan ze een halfuur later toch weer hier op de stoep. ‘Hier is meer ruimte mam’, zegt Mila dan. Ik verdenk Maud stiekem van die uitspraak. En begrijp me niet verkeerd: ik vind Doris een schat van een meid en ze is hier hartstikke welkom, maar ik vind het ook weleens lekker als Mila daar is en ik een paar uur voor mezelf heb. Of dat Mila en ik gewoon een paar uurtjes zelf aanrommelen thuis.

Dilemma: wat zeggen of niet?

Maar goed, dan nu het probleem: kan ik dat zeggen, en hoe? Ik wil ook niet als een zeurkous overkomen of gedoe krijgen met Maud – daar vind ik het contact tussen onze dochters te speciaal voor. Maar op deze manier wordt mijn irritatie alleen maar groter en dat komt onze relatie óók niet ten goede. Een dilemma dus, waarbij ik wel wat advies kan gebruiken.”

Vorige week

Vorige week gaven Metro-lezers advies aan Andrea (32), die in eerste instantie enthousiast reageerde op een weekend weg met vrienden, maar na het zien van de accommodatie en prijs eigenlijk niet meer wil gaan. Tine vindt: „Je kan best zeggen wat je dwars zit, maar kom zelf ook met alternatieven. Ik heb altijd een hekel als mensen overal wat op hebben maar zelf nergens mee komen. Dus zoek gewoon iets beters en zeg: dit kunnen we ook doen. Willen ze per se die ander, zou ik niet mee gaan als het boven budget is.”

Denise zegt: „Gewoon afzeggen, zo’n energieslurpend weekend. Met vier andere stellen en alle kinderen in één huisje, dan kun je mij na een halve dag afvoeren.” Sharon ziet het probleem niet: „Waarom zou je je niet terug kunnen trekken? Als jij het te duur vind en te onhygiënisch of whatever, kan niemand je verplichten om mee te gaan.”

Nog meer dilemma’s die door Metro zijn besproken vind je hier.

Wil je nog meer adviezen van onze lezers lezen? Check dan onze Facebookpost:

Dilemma: ‘Ik vind het vriendenweekend veel te duur, kan ik het nog maken om af te zeggen?’