Dilemma: ‘Mijn stagiair ruikt behoorlijk naar zweet, moet ik daar iets van zeggen?’
Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? Metro deelt iedere week het dilemma van een lezer. Deze week: Arthur (42), die te maken heeft met een stagiair heeft met een nogal sterke lichaamsgeur.
„Sommige mensen moeten er niet aan denken om een stagiaire te begeleiden, maar ik vind het iedere keer weer een leuke uitdaging. Ik hou ervan iemand op sleeptouw te nemen en de kneepjes van het vak – ik werk in de IT – te leren. Natuurlijk loop ik weleens tegen bepaalde dingen aan. Een stagiair die niet komt opdagen, bijvoorbeeld. Of iemand die de kantjes er vanaf loopt. Maar dat gebeurt eigenlijk weinig.
Vlag en wimpel
Ik denk dat ik gemiddeld twee keer per jaar een stagiair begeleid, elk vier maanden lang. Sinds een maand is dat Sjors – een nuchtere, leergierige jongen die halverwege z’n opleiding zit. En ondanks dat hij er relatief kort zit, is-ie ontzettend proactief. Hij denkt mee met problemen, draagt oplossingen aan, maar is ook niet te beroerd om de wat kleinere klusjes te doen. Qua werk heb ik echt niks op hem aan te merken – ik denk dat hij met vlag en wimpel zal slagen voor z’n stage.
Dilemma: niet fris
Er is echter één probleem en dat is dat Sjors niet zo fris ruikt. En dan druk ik het nog zachtjes uit: er komt namelijk een nogal aanwezige zweetgeur van hem af. Het valt niet alleen mij op, ook mijn collega’s hebben het erover met elkaar. Dat laatste vind ik trouwens niet zo netjes, dus daar heb ik wel iets van gezegd tegen mijn collega’s.
Ik heb trouwens niet het idee dat Sjors zichzelf verwaarloost. Soms komt hij met natte haren op het werk aan omdat hij net heeft gedoucht en hij ziet er verder ook gewoon verzorgd uit, dus waarschijnlijk heeft hij gewoon een sterke lichaamsgeur.
Advies
Maar nu dus het dilemma: moet ik er iets van zeggen tegen Sjors? Ik heb er geen moeite mee om kritiek of feedback te geven als het om de inhoud gaat, maar dit is iets heel anders – je komt in iemands persoonlijke sfeer. Dat vind ik hoogstens ongemakkelijk, want wie ben ik om daarover te oordelen? Daarbij komt dat ik mezelf er wel overheen kan zetten, maar er dus ook collega’s zijn die hem gewoon echt uit de weg gaan omdat ze zijn geur vies vinden. Als dat ook in zijn latere leven gebeurt, moet hij dat dan niet weten? En zo ja, hoe pak ik dat in vredesnaam aan? Kortom: alle advies is welkom.”
Vorige week
Vorige week gaven Metro-lezers advies aan Romy, die vaak oude kinderkleding van haar goede vriendin krijgt, maar deze kleding eigenlijk niet mooi vindt. Patries zegt: „Pfffffff zeg gewoon: super lief, maar nee dank je wel. Het is niet mijn smaak. Kan ze een ander gezin blij maken met de kleding. Er zijn genoeg gezinnen die niets kunnen betalen en dolblij hiervan worden.” Diana doet een andere suggestie: „Een kinderkleding ruilparty doen, dan gaat het in ieder geval naar iemand die er wel blij mee is en jij kunt het voor dingen ruilen die jij en je dochter mooi vinden.” Jimmy vindt: „Niet aannemen, is toch niet zo moeilijk?”
Wil je nog meer adviezen van onze lezers lezen? Check dan onze Facebookpost:
Dilemma: ‘Ik vind de kleding-afdankertjes van mijn vriendin spuuglelijk, wat moet ik doen?’