Mirthe Diemel Lifestyle 26 okt 2022, 19:28

Leestijd: 4 minuten

Dilemma: ‘Ik vind het vreselijk dat mijn buren samen willen hardlopen, hoe maak ik dat duidelijk?’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? Metro deelt iedere week het dilemma van een lezer. Deze week: Rogier (45), die graag in zijn eentje hardloopt, maar sinds kort gebonden is aan het hardloopclubje van zijn buren – tegen wil en dank.

„Schoenen aan, verstand op nul en gaan: hardlopen is sinds jaar en dag mijn uitlaatklep. Ik vind het heerlijk om de frisse buitenlucht in te ademen – mijn vrouw en ik wonen in een nieuwbouwwijk met een groen buitengebied waar nauwelijks auto’s komen. Prima plek ook om mijn hoofd helemaal leeg te maken. Daarbij vind ik het een uitkomst dat ik niet ben gebonden aan sportschooltijden: ik kan gaan wanneer ik wil. De ene keer is dat ’s ochtends voor ik begin met werken, de andere keer ’s avonds. In het weekend pak ik gerust een rondje van twintig kilometer. Zit ik na afloop voldaan aan de koffie – die kilometers zitten maar weer mooi in de benen.

Helemaal alleen

Wat ik ook zo fijn vind aan hardlopen: dat ik helemaal in mijn uppie ben. Ik hoef geen gesprekken te voeren en kan helemaal in mezelf opgaan. Ik zie weleens mensen samen rennen, of nou ja, rennen: het is meer wandelen terwijl ze voornamelijk met elkaar in gesprek zijn. Niks voor mij, ik zou alleen maar geremd worden in mijn snelheid. Bovendien: als je nog energie hebt om te praten, kan er ook wel een tandje bij. Mij niet gezien, dus.

Dilemma: samen hardlopen

We wonen nog niet zo lang in onze nieuwbouwwijk, nu zo’n twee jaar. De wijk is prima, de buren in onze straat zijn fantastisch. We hebben geregeld een straatborrel, groeten elkaar als we in de tuin bezig zijn of over straat lopen en tijdens verjaardagen komen we over en weer. Hartstikke gezellig allemaal, natuurlijk. Maar ja, toen was er een paar weken geleden die buurtborrel waarbij ik met een nieuwe buurman in gesprek raakte – die enthousiast reageerde op mijn hardloopliefhebberij. Of we niet samen konden gaan rennen? Ik hield de boot een beetje af, maar toen hij me de volgende dag in hardloopkleren de deur uit zag gaan, riep hij dat ik even moest wachten en schoot hij zelf in zijn sportoutfit. Weg moment voor mezelf. Begrijp me niet verkeerd, het is een alleraardigste buurman, maar ik was de hele route in gesprek en ook nog eens ontzéttend traag. En of dat niet erg genoeg was, had die buurman de week erop nóg een aantal buren opgetrommeld onder het mom van een ‘nieuw hardloopclubje’.

Lastig wat te zeggen

Ik zie dat dus eigenlijk helemáál niet zitten, vanwege al die eerder genoemde redenen. Maar ik voel me voor het blok gezet, want juist omdat we zo hecht zijn met onze buren, vind ik het lastig er iets van te zeggen. Ja, dan ben ik zeker die zuurpruim die roet in het eten gooit. Ik heb al nagedacht over een of andere vage smoes, maar dat is ook risicovol: wat als ik iemand tegenkom tijdens het lopen? Ik baal gewoon dat ik mezelf – buiten mijn wil – in deze positie heb gemanoeuvreerd, maar ben vooral benieuwd hoe ik eronderuit kom, zonder meteen onaardig over te komen.”

Vorige week

Vorige week gaven Metro-lezers advies aan Sabrina (34), wier dochter alleen limonade lust – iets wat op haar toekomstige school niet is toegestaan. Rebecca zegt: „School bepaalt niet wat ons kind mag drinken, school moet onderwijs geven, daar worden ze voor betaald.” Kim vindt: „Gaat school ook bepalen wat ze op haar brood krijgt? Of wat ze aantrekt? Of wat ze in haar vrije tijd voor spelletjes speelt? Nee dus… school is voor onderwijs. Jij bent de moeder, jij bepaalt opvoeding, kleding, eten, drinken!”

Lucenda zegt: „Mijn kind krijgt gewoon water mee naar school, vond hij in het begin wennen, maar is helemaal goed gekomen. Fruit, nootjes en twee broodjes. Ze zitten er maar vijf à zes uur per dag. En wat leraren betreft, die hebben het al lastig zat met al die dwarsliggers als ouders en kinderen. Hoe beter sommige ouders zouden meewerken, hoe meer kinderen kunnen leren. Maar ze zijn vaker agentje aan het spelen!” En dan is er nog Mary: „Probleem lost zich vanzelf op. Iedereen op school drinkt water en dus als ze wil drinken moet ze water drinken. Geef haar niets anders mee en het zal goed komen. Succes!”

Wil je nog meer adviezen van onze lezers lezen? Check dan onze Facebookpost:

Dilemma: ‘Mijn kind mag alleen water mee naar school, moet ik daar in mee gaan?’