Isabella van den Berg Lifestyle 8 mei 2022, 08:02

Leestijd: 5 minuten

Bijzondere Moeder(dag): ‘Ik heb er een dubbel gevoel bij’

Vandaag is het Moederdag. De dag waarop jaarlijks elke tweede zondag van mei moeders in Nederland – en over hele wereld op soms een andere datum – in het zonnetje gezet worden. Maar niet elke Moederdag is even leuk of gezellig. Soms zijn ze extra bijzonder, ontroerend of wordt het helemaal niet gevierd.

Daar vertellen Nazrien Ozir en Esther Groenewegen-Jonker meer over. Aan Metro delen zij hun Moeder(dag)verhaal, verhalen die niet per se over rozen gaan.

Nazrien over haar moeder Sonja Jimidar 

„Mijn moeder is altijd een keiharde werker geweest. Ook als oudste bij haar thuis, ze zorgde voor haar 9 broers en zussen, toen ze opgroeide in Suriname. Helaas heeft mijn moeder veel ellende meegemaakt in het leven. Ondanks dat alles, is ze niet gebroken in bitterheid. Al heeft het wel effect op haar lijf en ziel. Mijn moeder is een zodanig lief mens, dat ze altijd voor haar kinderen klaarstaat. Ze heeft alles gedaan ten behoeve van het geluk van haar kinderen. Haar eigen geluk heeft ze weggecijferd. Toen mijn broer, die in Suriname woont, bijvoorbeeld ziek werd, is ze halsoverkop daarnaartoe vetrokken. En dat terwijl ze in Nederland bezig was met afrijden. Mijn moeder is zó zorgzaam, dat ze nog steeds dagelijks naar haar kinderen belt. Of we wel hebben gegeten vandaag… en als het slecht weer is, maakt ze zich zorgen. Zo is zij, dat hoort bij haar. Het zit in haar persoonlijkheid dat ze voor haar zes kinderen door het vuur gaat.”

Ze heeft alles gedaan ten behoeve van het geluk van haar kinderen. Haar eigen geluk heeft ze weggecijferd.

„Toen in ik 2016 ziek werd, heeft ze mij enorm geholpen. Op dat moment kon ik bijvoorbeeld niet alleen met de tram. Toen ging mijn moeder met me mee en wachtte ze twee uur lang op mij tot ik weer terug was van werk. Dan dronk ze koffie bij de Hema of wandelde ze een stukje. Dat vond ik zo lief. Zonder mijn moeders aanwezigheid, liefde en hulp weet ik niet of ik het had kunnen trekken toen ik ziek was. Eigenlijk zijn wij elkaars steun en toeverlaat geweest.

Maar we vieren geen Moederdag meer. Dat is sinds het overlijden van mijn grote zus zo. Zij was bloemenarrangeur en verblijdde op feestdagen, en zo ook op Moederdag, mijn moeder met de mooiste bloemstukken. Daar zaten ook altijd cadeautjes bij, nuttige cadeaus die mijn moeder kon gebruiken. Maar sindsdien is mijn moeders hart gebroken. Ze wil geen enkele feestdag meer vieren. Daardoor is Moederdag een verdrietige dag voor haar. En wij, als kinderen, gaan daarin mee. Ik bestel dan wat eten voor ons, maar ik probeer het niet extra op te leuken. Maar ik geef graag een ode aan mijn moeder. Ik ben dankbaar voor haar, ze is vooruitstrevend, standvastig en een doorzetter.”

Esther: ‘Dubbel gevoel bij Moederdag’

„Voor mij is Moederdag een dubbele dag. Zelf ben ik moeder van twee kinderen, waarvan één zorgintensief kind. Door een reactieve hechtingsstoornis was nabijheid van ouders lastig. Daardoor, en door de band met mijn eigen moeder, heeft Moederdag voor mij veel verschillende lagen. Mijn eigen moeder heeft mentale problemen door haar eigen jeugd. Zij groeide op in een omgeving waar sprake was van alcoholmisbruik. Van daaruit heeft zij een beschadigde persoonlijkheid meegenomen in ons gezin. Daardoor hebben wij nooit een goede band kunnen opbouwen. Op mijn 17e ben ik door mijn moeder uit huis gezet, toen mijn vader op reis was. Ik mocht intrekken bij de moeder van mijn eerste vriendje. En ik heb een paar keer geprobeerd om contact te zoeken met mijn moeder. Eén keer toen mijn dochter was geboren en vier jaar later nog een keer toen mijn zoon geboren werd. Beide keren lukte het gewoon niet. Hoe spijtig ook.”

„Dat ik bij mijn toenmalige schoonmoeder Selien mocht wonen, was heel erg bijzonder. Ik was, en ben, erg gek op haar. Het maakte haar niet uit dat zij mijn schoonmoeder was. Ze had zelfs een kamer vrijgemaakt voor mij. Ik dacht dat ik gewoon bij mijn toenmalige vriendje kon slapen, want dat deden we toch al vaker. Maar ze stond erop dat ik een eigen plekje kreeg waar ik me kon terugtrekken. Dat was pure liefde, wat ik niet van mijn eigen moeder kende. Ik kon daar echt ademhalen. En we hebben nog contact, steeds intensiever ook. Ze zegt dan ook altijd tegen me: ‘Je bent mijn schoondochter dan wel niet meer, maar je blijft wel altijd mijn kind’. Dat is toch fantastisch? We raken nooit uitgepraat, ze is heel jong van geest en heel liefdevol.”

‘Kinderen volwassen, wel Moederdag’

„Zelf wilde ik graag kinderen, maar door mijn eigen jeugd vond ik het heel eng. Maar ik heb echt de leukste kinderen van de wereld. Ze zijn bijna volwassen, maar we doen nog wel aan Moederdag. Mijn dochter koopt heel schattige cadeautjes met veel hartjes en mijn zoon geeft me mijn lievelingssnoep. Dat is zó mooi, maar ergens verlang je zelf ook naar een moeder. Want iedereen brengt op Moederdag een bezoek aan hun moeder. Ik ben dan ook altijd wel een beetje jaloers op vriendinnen die zeggen dat ze naar hun moeder ‘moeten’ voor Moederdag. Maar wat mij dierbaar is, zijn mijn kinderen en de lieve knutselwerkjes die ze hebben gemaakt voor Moederdag toen ze jong waren. Die hangen trots op mijn kantoor.”

Het Metro-panel over de stelling: ‘Columnisten moeten werkelijk alles kunnen schrijven’