Amarins de Boer Lifestyle 31 jul 2018, 14:09

Leestijd: 4 minuten

Marit (29): ‘Weg met de perfecte bruid’

Extreem wit, dun en zonder handicaps. Dat is hoe de trouwbranche er volgens trouwexpert Marit Smit (29) op dit moment uitziet. Ze is zelf geboren zonder linkerhand en lanceerde deze week haar eigen Girls of honour magazine. „Toen ik opgroeide kon ik mijzelf nooit ergens in herkennen, dus nu heb ik het maar gewoon zelf gemaakt.”

De meeste bruiloften beginnen met een fotoshoot. Vervolgens is er een ceremonie in het gemeentehuis, gevolgd door een toost-moment. Daarna is het diner, eventueel een kerkdienst, en de dag eindigt met een groot feest. Tussendoor wordt er een bruidstaart aangesneden, rondgereden in oldtimer en worden er duiven losgelaten.

„Dat mag”, zegt Marit Smit, oprichtster van de trouwblog Girls of honour. „Maar niemand heeft ooit gezegd dat dit de manier is hoe je moet trouwen.”

„Er heerst een bepaald beeld hoe een trouwdag zou moeten zijn, maar dat hoeft helemaal niet”, gaat ze verder. „De trouwbranche is extreem wit, dun en zonder handicap.” Om een tegengeluid te laten horen besloot ze vorig jaar om samen met haar zusje, grafisch vormgeefster Anouk van Ravenhorst, een magazine te maken. Dat werd maandag gelanceerd.

‘Een pleidooi voor de imperfecte bruid’ staat er op de cover. Wat zien we verder?

„Op de cover zie je mij (in het midden, red.) samen met vier vrouwen. Allemaal type vrouwen die we vaak een beetje wegschuiven. Wit en dun is vaak het plaatje, ook in de trouwmedia. Zodra je een handicap hebt, niet wit bent of een grotere maat hebt dan maat 36, kun je het gevoel hebben dat je niet perfect bent. Dat wilde ik heel graag ontkrachten. Kijk hoe mooi ze zijn.”

Heb je dat gevoel van imperfectie zelf ook?

„Ja, ik denk dat wij, vrouwen, dat gevoel allemaal hebben. Er is altijd iets dat we bij onszelf willen veranderen. Als we gaan trouwen ligt daar vaak nog meer focus op: we boeken extra behandelingen bij de schoonheidsspecialiste, we gaan maandenlang extra vaak naar de kapper en vallen af omdat we in een trouwjurk willen passen die twee maten kleiner is.”

Maar op je trouwdag wil je er op je mooist uitzien, toch?

„Ja, en dat mag ook, maar je mag ook zeggen: dit ben ik, hier hou ik van. Je hoeft niet allemaal dingen aan jezelf te veranderen om gelukkig te zijn op je trouwdag. Het gaat om de liefde.”

Het raakt je. Hoe komt dat?

„Toen ik als tienermeisje magazines of televisieseries bekeek voelde ik mij vaak eenzaam. Ik zag nooit iemand met een handicap, zelfs niet in geschiedenisboeken op school. Daardoor kreeg ik het gevoel alsof ik er niet bij kon horen. Ik geloof dat het mensen positief kan beïnvloeden als ze zichzelf herkennen in media. Dat merk ik ook bij mijzelf. Ik wilde daarom een magazine maken, waarin je bewust elke vrouw ziet, zodat iedereen zich kan herkennen. Dik, dun, donker, licht, met en zonder handicap, lesbisch of hetero, met of zonder hoofddoek.”

Wat komt er allemaal bij kijken, als je een magazine gaat maken?

„Het idee is van mijn zusje en mij en is eind vorig jaar geboren. Toen zijn we begonnen met het uitzoeken van papier en de stijl. Vervolgens keken we naar de inhoud, waar de nadruk op diversiteit moest liggen. Dan ga je planningen maken, alles invullen en wordt het steeds mooier. Ik maakte de tekst en elke keer als ik een stuk af had, stuurde ik het naar Anouk. Die deed dan de vormgeving en stuurde het weer terug. Ik werd daar heel enthousiast van, omdat ik zag hoe mooi het werd.”

En hoe zat het met de zakelijke kant?

„Dat was wel pittig. Ik heb met distributeurs gesproken, met de insteek om het ook te verkopen in winkels. Uiteindelijk heb ik daar niet voor gekozen, omdat er dan zoveel risico voor onszelf is. Je moet zo’n 10.000 magazines drukken en wij zouden dan 40 procent van de netto-verkoopkosten krijgen. Maar alle magazines die niet verkocht worden, krijg je teruggestuurd. En gemiddeld komt 60 procent van de magazines terug. Daarom doen we de verkoop online. Omdat ik al een trouwblog heb, gaat dat goed. En we hebben contact met een aantal luxe boekhandels die het wel aandurven.”

Wat hoop je met het magazine te bereiken?

„Ik hoop bij te dragen aan het bewustzijn. Het feit dat de mensen die we in fashion magazines zien over het algemeen wit, dun en zonder handicaps zijn, is denk ik vaak niet eens bewust. We moeten actief bezig zijn met diversiteit en inclusie en dat omarmen. En stapje voor stapje komen we er dan wel.”