Sanne van Rij Lifestyle 4 apr 2018, 14:30

Leestijd: 4 minuten

De Britse Vogue bekent dan (eindelijk) kleur

Het portretteren van diversiteit is al langer een discussiepunt binnen de bladenwereld: zo kwam Karin Swerink, de hoofdredactrice van de Nederlandse Vogue, vorig jaar nog in opspraak vanwege haar uitspraken over donkere modellen. De Britse variant van het tijdschrift slaat nu een nieuwe weg in: de cover van mei wordt gesierd door negen vrouwen die verschillen in afkomst, lichaamstype, huidskleur, maar óók religie.

Powervrouwen

Sinds er een nieuwe hoofdredacteur met de scepter zwaait binnen de Britse Vogue zien de covers er aanzienlijk anders uit: waar oud-hoofdredactrice Alexandra Shulman in de 25 jaar dat ze bij het blad werkte opvallend ‘witte’ covers had, zien we nu steeds vaker kleur terug in de uitgaves van het magazine. Dit is het werk van Edward Enninful, die diversiteit binnen de modewereld zeer hoog in het vaandel heeft staan. Zo stond de eerste editie onder zijn hoede in het teken van ‘powervrouwen’ binnen de politiek en kunst, waarbij zowel de leeftijd als etniciteit van de geportretteerden verschilden.

Voor het eerst in 102 jaar

De nieuwe cover valt in hetzelfde (diverse) straatje, al dan niet breder: de hoofdredacteur heeft er ditmaal zelfs voor gekozen om een model met hoofddoek af te beelden, voor het eerst in 102 (!) jaar. Zo schrijft Enninful in het voorwoord van het blad: „Wanneer ik het over diversiteit heb, gaat dat voor mij nooit alleen over zwart of wit. Het gaat om diversiteit in de breedste zin: dat kan etniciteit, lichaamstype, sociale achtergrond, religie of seksualiteit zijn. Ik wilde al die aspecten vieren met deze cover.”

Revolutionair

Janice Deul, modeactiviste en oprichter van het platform ‘Diversity Rules’, beschouwt deze cover dan ook als revolutionair. Zo vertelt ze: „De Britse Vogue laat op deze manier zien dat er geen homogeen beeld van schoonheid is. Sinds het aantreden van Edward Enninful zet de Engelse versie van de Vogue sowieso de toon, wat diversiteit betreft, voor de rest van de Vogue-familie – net als Vogue Arabia overigens. Dit kan aanleiding zijn voor de rest van de bladenwereld om óók meer diversiteit en inclusiviteit te laten zien én te vieren. Dat is niet alleen maatschappelijk van belang; maar ook vanuit bladenmakersoogpunt: het zorgt voor een nieuwe energie en creativiteit. Vooral het portretteren van een model met hijab – Halima Aden – is bijzonder, ook al is dit geen solocover. In Nederland en in veel andere delen van de – westerse – wereld worden hoofddoeken vaak geassocieerd met onderdrukking of radicalisme, heel negatief dus. Wanneer je een hijab in een modeomgeving zet, kijk je er op een andere manier naar. Zo wordt dat beeld van vrouw-met-hoofddoek ‘genormaliseerd’.”

Oprechte veranderingen

De Britse Vogue is volgens Deul dan ook een koploper in het afbeelden van diversiteit, al is de Arabische Vogue vaak ook vooruitstrevend. Het knappe van die bladen, en dus ook van deze cover, is dat er serieus wordt gekeken naar het afbeelden van mensen die nu de toon zetten. „De mei-editie laat allerlei schakeringen zien. Om het nóg diverser te maken zou je bijvoorbeeld nog een model met een transgenderverleden op de cover kunnen zetten, maar anderzijds is het juist positief dat er is gekeken naar mensen echt ‘changemakers’ in de industrie zijn en niet alleen een ‘leuk divers plaatje’ maken."

‘Black in the back’

Of Deul dan geen enkel kritisch puntje heeft? Ja, dat wel, ondanks het feit dat ze deze cover ontzettend toejuicht: „Ik zou dat echter een aandachtspunt willen noemen. Ik houd me niet alleen bezig met óf je kleur laat zien en bijvoorbeeld plussize modellen, maar ook met de manier waarop. Opvallend bij deze cover is dat het meest donkere model zittend is afgebeeld; de rest staand. Ze wijkt dus af van de anderen. Staat letterlijk apart. Je ziet vaak bij bladen met groepscovers dat het donkerste model het minst prominent wordt afgebeeld. Blijkbaar onder het motto: ‘black in the back’ of ‘black at the bottom’. Je geeft daarmee impliciet een bepaalde boodschap af, terwijl het vaak niet een bewuste keus van bladenmakers is: dat maakt het eigenlijk nog verdrietiger.”

Milestone

Ook influencer Ruba Zai noemt de keus voor het afbeelden van een model met een hijab een ‘milestone’ in RTL Late Night. Ze is zelf een influencer met een hoofddoek, maar dat is niet de enige reden waarom ze zo enthousiast is over deze cover: de vrouwen zouden erg sterk afgebeeld staan, waarbij er niet alleen is gekozen voor verschillende huidtypes, maar ook maten. Daarnaast sluit deze uitgave veel beter aan bij het straatbeeld in Engeland: wanneer ze over de straten in Londen loopt, is dít wat ze ziet. Anke de Jong, hoofdredactrice van de Glamour, noemt het tot slot een statement van Enninful omdat de Britse Vogue eigenlijk ‘heel traditioneel is, bijna degelijk’. Het blad zou voorheen vooral gericht zijn op de elite van Engeland, waar hij nu écht een lans mee breekt.