Sigrid Stamkot Lifestyle 10 sep 2015, 18:14

Leestijd: 4 minuten

Aandacht, maar niet voor de kleding

Met een bionische arm, of met syndroom van Down: New York Fashion Week heeft deze week een paar opvallende modellen op de catwalk.

Deze week zagen modemensen het 21-jarige model Alexandra Kutas op de catwalk tijdens de Ukraine fashionweek. Op zich niets bijzonders, hooguit dat Oekraïne kennelijk een eigen fashion week heeft, maar toch wist ze wereldfaam te vergaren. Kutas liep namelijk niet, zoals de modellen doorgaans doen als ze kleding showen, ze toonde de kleding vanuit haar rolstoel. Door een dwarslaesie, opgelopen bij haar geboorte, kan het Oekraïense model namelijk niet lopen.

Ook op New York Fashion Week, nu bezig, lopen niet alleen de ‘standaard’ modellen over de plankieren. Zo werd er aangekondigd dat Rebekah Marine, na haar debuut in februari, weer een show gaat lopen, voor FTL Moda. Niet dat dat nou zoveel reuring zou veroorzaken, ware het niet dat haar ‘unique selling point’ haar bionische arm is. Ook Jamie Brewer zal, gehuld in kleding van Carrie Hammer, hoge ogen gooien: ze is het eerste model met het syndroom van Down dat tijdens de befaamde modeweek in de Big Apple de catwalk op gaat.

Lees ook: Column Sigrid Stamkot: Trend: modebijlagen afzeiken

Natuurlijk, het zijn bewonderingswaardige initiatieven. Kutas hoopt namelijk door haar aanwezigheid Oekraïne wat rolstoelvriendelijker te maken. En ook Marine wil met haar deelname meer diversiteit op de catwalk krijgen, want, zo zegt ze: „Eén op de vijf Amerikanen heeft een beperking. We moeten dergelijke afwijkingen juist omarmen, niet afgaan op wat de media vinden dat mooi is.”

Aandacht

Toch zijn er ook kanttekeningen te plaatsen. Door het inzetten van dit soort ‘afwijkende’ modellen, hoe mooi en inspirerend ook, wordt de aandacht namelijk afgeleid van waar een modeshow allemaal om draait: de kleding, zo vindt Max Hitipeuw. Als freelance castingdirector en modelcoach was hij onder meer betrokken bij het uitzoeken van modellen voor shows als die van Nikkie Plessen, O’Neill, Goldbergh en Protest. Hij ziet het inschakelen van dergelijke modellen als een marketingtool. „Om eerlijk te zijn wist ik niet eens dat Oekraïne een fashionweek had. Maar door dit nieuws dus wel.”

Lees ook: Fashionweek: een podium voor ziel en zaligheid

En aandacht is goed, want het aanbod merken en ontwerpers in de modewereld is groot en opvallen lastig. Maar of dit de juiste aandacht is? De ontwerpers die achter de bewuste modellen zitten, zijn allen niet al te bekend. Een manier om naamsbekendheid te generen is het dus zeker. Maar, zo plaatst Hitipeuw een kanttekening: „Het meisje in de rolstoel, met de aangepaste arm of het syndroom van Down krijgt alle aandacht, niet de ontwerper die erachter zit. Laat staan de kleding die ze dragen. Het is net als met een model dat niet goed op hakken kan lopen: het dan toch dat waar je naar kijkt. Het trekt de aandacht weg van dat waar het werkelijk om gaat: de kleding. Ik denk niet dat je er als ontwerper meer kleding door verkoopt, en dat is toch het doel van een modeshow.”

Houten been

Overigens zijn deze nog onbekende ontwerpers niet de eersten die een dergelijke stunt uithalen. Wijlen Alexander McQueen stuurde eens een model met houten been op, en Jean Paul Gaultier bijvoorbeeld kleine mensen. Maar dat is anders, vindt de kenner, omdat zij een dusdanige reputatie hebben dat er geen aandachttrekkerij achter zit. „Bovendien paste de keuze van McQueen bij de show en het thema.”
Hoe nobel de ideeën van de modellen ook, Hitipeuw vindt niet dat de catwalk de plaats is voor dat soort maatschappelijke vraagstukken. „Een show is om je kleding aan vooral inkopers te laten zien. Je kunt zoveel entertainment erin gooien als je wilt, maar zij willen toch zien hoe de stof valt en hoe iets gemaakt is.”

Lees ook: De mannenmodellen komen eraan

Bang voor een circus op de catwalk is hij echter niet. „Het hangt er puur vanaf wat de klant wil. Als die dat wil met opzienbarende modellen, maak er dan ook echt een dergelijke show van, niet maar één uniek model tussen alle andere. Maar als beginnend ontwerper zoiets doen zodat niemand nog oog heeft voor je kleding, dat moet je niet willen."