Sigrid Stamkot Lifestyle 23 jan 2015, 11:00

Leestijd: 3 minuten

Voor Bas Kosters is ontwerpen alleen niet genoeg

Twee jaar stond hij niet op het programma van Mercedes-Benz Fashionweek Amsterdam. Vanavond showt Bas Kosters zijn collectie, Permanent State of Confusion. MetroMode.nl sprak hem.

De afgelopen twee jaar showde je in Londen, niet in Amsterdam. Vanwaar dat?Weg uit Amsterdam voelde goed. Ik wilde mijn netwerk uitbreiden, meer awareness creëren voor mijn label en mijzelf als artiest. Ik kwam op uitnodiging in Londen terecht. De cultuur, met alle subculturen, is echt super-inspirerend.

Heeft het gebracht wat je hoopte?Gedeeltelijk. Ik heb meer aandacht gekregen voor mijn merk, veel publicaties, nieuwe creatieve vrienden opgedaan en vooral een heel leuke tijd gehad. Maar ik heb wel gemerkt dat je zoiets constant moet blijven laden. Je aanwezigheid moet bijna dwingend zijn en dat kost tijd en geld. We zijn er nog niet helemaal, maar werken er nog steeds aan.

Lees ook: Avelon viert 5-jarig bestaan met shopw op Fashionweek Amsterdam

Nu ben je terug op Amsterdam Fashionweek. Wat waren je overwegingen?Dat is een weloverwogen keuze. Ik woon en werk nog steeds in Amsterdam. Alles wat ik doe, vindt hier plaats. Ik wil met deze show laten zien dat ik Nederland en mijn roots nog niet ben vergeten. Bovendien heeft Londen ook zo zijn beperkingen; je kunt geen 80 man in laten vliegen. Het is kleinschaliger en in Amsterdam kan ik echt uitpakken. Het is een thuiswedstrijd met mijn hele creatieve familie als toeschouwers, heerlijk.

Wat betekent een show voor jou?De laatste tijd is er nogal wat kritiek, mensen vragen zich af hoe evident een show nog is. Die mening deel ik niet per sé. Wellicht is een show wat elitair, omdat niet iedereen er bij kan zijn, maar alleen kleding maken is voor mij niet genoeg. Het draait ook om alles eromheen, hoe het wordt gepresenteerd. Het geeft een extra laag, waardoor het meer oplevert. Het geeft me echt een fantastische kick. Ik kan nu nog videobeelden van mijn voorgaande shows kijken en tranen in mijn ogen krijgen.

Je collectie heet Permanent State of Confusion. Wat is de verwarring?In de collectie zitten reshapes van 10, 12 jaar Bast Kosters. Het draait om reflectie: wie ben ik? Waar sta ik voor? Waar wil ik heen? Maar ook om reflectie van de algehele modewereld: zijn er nog wel labels als dat van mij nodig, als mensen liever voor zes euro een broek bij de Primark willen kopen? Het is lastig om tot een antwoord te komen, en misschien is het ook wel goed dat er geen eenduidig antwoord is. Zo breng je discussie en dialoog op gang. Een kant en klaar antwoord is er niet.

Je wordt vaak aangekondigd als fashion rebel. Een titel die je met verve draagt?Ik word zoveel genoemd: de Herman Brood van de Nederlandse mode, het enfant terrible van de Nederlandse mode, de Andy Warhol van de Nederlandse mode. Het zijn labels en ik ben in principe niet zo voor het in hokjes stoppen van mensen, maar dit zijn wel complimenten. Als ze me zouden labelen als klootzak of arrogant, zou ik dat niet per sé een leuk label vinden. Ik word tenminste niet gezien als iemand die de gebaande paden bewandelt.

Lees ook: Danie Bles en Ilja Visser over dé Nederlandse mode

Hoe zou je de Nederlandse mode omschrijven?Ik zie ons niet echt als Nederlandse ontwerpers, ik denk niet dat die er zijn. Natuurlijk, we zijn ontwerpers, en we zijn Nederlands, maar het is ook limiterend om zoiets te zeggen. Je kunt niet echt spreken van één stijl van Nederlandse ontwerpers.

En op straat? Hoe vind je de stijl van de Nederlanders?Ik zal daar niet veel woorden aan vuil maken, en dat zegt eigenlijk wel genoeg. Het is een jeans- en windjackcultuur, vreselijk om te zien. Je hebt met kleding zoveel kansen om de wereld wat kleurrijker te maken en mensen te prikkelen, en dan kies je voor een blauwe broek, zwarte schoenen en grijze jas. Hoe casual kan het worden? Ik vind dat soms best wel eens verdrietig.

FOTO: MARC DEURLOO