Anticonceptie Verstandelijk beperkten

Toeval of niet: Zaterdag 1 oktober toen kranten, tv en radio uitgebreid aandacht besteedden aan beladen onderwerp verplichte anticonceptie, was er lotgenotendag voor volwassen kinderen opgegroeid bij (licht) verstandelijk beperkte ouders. Vanuit belangenvereniging Sien is er een werkgroep volwassen kinderen die dagelijks de gevolgen en gevoelens tegenkomen van opgroeien bij ouders die het ouderschap niet aankonden. Een lange en vooral heel erg eenzame weg, die indringend beschreven wordt in boek “Ouder van mijn ouders,omdat ik geen kind bij hen kon zijn”
In Metro van maandag 3 oktober wederom artikel betreffende deze discussie.
Verassend te lezen dat Christine Eskes aangeeft:”Ik ben altijd altijd tegen verplichte anticonceptie geweest,tot ik bij jeugdbescherming ging werken”. Vergelijkbare reacties die ik van diversen hoor na het lezen van het boek Ouder van mijn Ouders. Men dacht altijd wel dat dat kon,maar na lezen van dit boek is hun mening tegenovergesteld. Zelf ook opgegroeid met ouders die incapabel waren kinderen op te voeden mede door verstandelijke beperking. De gevangenis van verdriet,mishandelingen en verlatenheid gun ik geen enkel kind !
Een kinderwens is een heel natuurlijk gevoel dat de meeste mensen kennen. En dat participatie van verstandelijk beperkte zo ver ontwikkeld is in huidige maatschappij kan ik alleen maar toejuichen. Echter beeld eens in hoe het is als een kind van 8 of puber van 15 een kind opvoed ? Op dat nivo functioneren dergelijke verstandelijk beperkten.
Hoewel ik moedig vind dat men opnieuw discussie aangaat over verplichte anticonceptie en alle dilemma’s daar omheen vind ik het ook pijnlijk. Pijnlijk omdat verplichte anticonceptie een moeilijk toepasbare maatregel is. Omstandigheden moeten wel zo intens schrijnend zijn eer deze maatregel wordt toegepast. Ontlopen we daarmee niet de vraag hoe we dan om moeten gaan met kinderen die wel bij incapabele ouders opgroeien. Want welke ondersteuning is er voor deze kinderen als zij er eenmaal zijn? Voor deze kinderen is er geen zorgindicatie en dus geen financiële middelen beschikbaar om vanaf de geboorte zorg te verlenen. Al te gemakkelijk wordt geroepen dat een netwerk uitkomst kan bieden . Wie staat er bij stil dat het voor betreffende mensen helemaal niet zo gemakkelijk is om een netwerk te onderhouden? De werkgroep KVBO (kinderen van verstandelijk beperkte ouders) heeft in een petitie aan de Kamercommissie VWS om langdurige professionele ondersteuning gevraagd voor kinderen van ouders met een verstandelijke beperking.