Paradijsvogels

Paradijsvogels en andere vreemde vogels

“Er is in Amsterdam geen ruimte meer voor paradijsvogels en vrije geesten. Iedereen heeft het over de jaren tachtig, hoe vrij de stad toen was. Maar dat parfum is op een gegeven moment uitgewerkt, en dan is Amsterdam geen toffe plek meer om te zijn”.
Dit zijn zinnen uit een interview met Wende Snijders in de volkskrant van zaterdag 7 maart jl.
Ik moest aan dit interview terugdenken, toen ik de recensie las over haar optreden – Mens-. Een voorstelling over hoe je bent als mens te midden van allemaal andere mensen. Wende Snijders kreeg 5 sterren voor haar voorstelling.

Ze had gelijk over de jaren tachtig. Ik studeerde in die jaren in Amsterdam en woonde op kamers bij een weduwe in de concertgebouwbuurt. Hierdoor kwam ik vaak het vondelpark. Niet alleen om hard te lopen maar ook om naar muziek te luisteren. Ik zag op die plekken vreemde vogels. Een paradijsvogel als Fabiola. Die als levend kunstwerk op een sokkel in het Stedelijk Museum had gestaan. Of Pestvogels als Bibikof en kunstschilders Rob Scholte, Peter Klashorst en Peter Giele.

In de jaren tachtig waren er verpauperde woonwijken in grote delen van de Stad. De oude bewoners vertrokken en de jonge krakers namen hun plaats in. Kantoren en fabrieken verdwenen uit het centrum en werden gekraakt. Deze ruimten werden broedplaatsen van een tegencultuur. Met punkmuziek en graffiti kunst. De bestaande maatschappij bood weinig perspectief voor jongeren op werk en woonruimte. De jongeren kwamen hiertegen in verzet en stichtten hun eigen leefruimte met nieuwe woonvormen en bedrijfjes. Ze verbouwden hun eigen groenten en bakten hun eigen brood en gaven elan aan de stad.

Een paradijsvogel komt maar in een beperkt gebied van de wereld voor. In Nieuw Guinea en Australië. De vogel beschikt over een prachtige vacht en kan goed dansen en zingen. Maar deze vogel kan niet overal gedijen. Het klimaat is belangrijke voorwaarde en dat klimaat kan veranderen.

De paradijsvogels en Pestvogels die in de jaren tachtig gesignaleerd werden zijn nu volledig verdwenen. Ik vind dat jammer. Het meest mis ik de Pestvogels Bibikov en Giele. Die het uitgaansleven van de jaren 80 en 90 kleur gaven. Maar er is hoop, want wij hebben Wende Snijders die een prachtige voorstelling gaf in paradiso. Op een toffe plek in Amsterdam.

Op het podium van de tegencultuur, waar een wolk van parfum tot het plafond reikt.