Een film als eindmusical

In het AD/UN staat dat steeds meer scholen kiezen voor een film in plaats van de traditionele eindmusical van groep 8. De kinderen worden er te zenuwachtig van. De school kan een filmscenario kopen. De kinderen verdelen hun rollen en oefenen droog. Tijdens de slotavond kunnen ze lekker met pa en ma achterover leunen in de banken. Consumeren en geen last van podiumvrees.
Oh, wat ben ik blij dat ik de eindmusical nog heb meegemaakt. Zes jaar geleden zaten we als ouders in de bankjes met het zweet in onze handen. Zoonlief heeft de hoofdrol in Minoes en speelt Ellemeet, directeur van de plaatselijke fabriek. Hij heeft het niet zo op poezen. Strak gekleed in een zwart pak met een witte paardrijbroek en een spannende zweep in zijn rechterhand waarmee hij de katten afranselt, ijsbeert zoon van links naar rechts. Met plezier kruipt hij in het personage van deze slechterik en zingt twee nummers solo, zuiver en puur. Aan zijn strakke mond en zijn linkerknuist die steeds open en dicht gaat, zie ik dat hij zenuwachtig is. Een jongen van twaalf. De tranen prikken achter mijn ogen. Samen zingen de kinderen het slotlied, schouder aan schouder, sommigen al met de slappe lach en in volledige ontspanning. Stralend en blij. Ja, ze hebben de klus geklaard! We klappen onze handen blauw voor al deze durfals die de wijde wereld in gaan. Ze hebben hun vuurdoop gehad.

Zes jaar later nemen we opnieuw afscheid. Nu van de middelbare school en zonder musical. Zoon is achttien en heeft een presentatie gehouden over zwarte gaten. Hij kijkt graag achter de dingen. In wit overhemd met zwarte vlinderstrik staat hij opnieuw op een podium. Zijn knuist houdt de aanwijsstok vast. Trefzeker leidt hij zijn publiek door de powerpointpresentatie. Eerlijk gezegd snap ik de helft niet over magnitude’s en supernova’s maar hij praat als de nieuwe Robbert Dijkgraaf zijn verhaal soepeltjes aan elkaar. Af en toe met een kwinkslag en een dosis humor waardoor het publiek de taaie kost kan verteren.
Morgen staat hij voor het laatst op een schoolpodium en mag zijn einddiploma in ontvangst nemen. De schooltijd zit erop.
Na de zomer stort hij zich in het studentenleven. Vol overgave. Hij heeft er zin in en zal nog wel eens een podium beklimmen. We hebben alle vertrouwen in zijn toekomst. De kiem is misschien wel gelegd in groep 8 bij die slechte Ellemeet.
Nee, daar kan geen filmscenario tegenop.