Satirische tv-kliek

Is hij dan veranderd? Nou nee. Een pak in plaats van een giletje maakt de man en de satire niet anders. En van Gillette maakt hij geen gebruik als je naar dat vlassige baardje kijkt – zwakke woordgrap, dat krijg je ervan.

Kortom: alles is hetzelfde als ik op zondagavond naar de compilatie van Lubach kijk van de afgelopen week, waarvoor ik vroeger naar Zondag met Lubach keek: verfrissend vers.

Maar op zondag kijk ik dus naar de herhaling van Lubach op maandag, die op dinsdag met soortgelijke grappen wordt herhaald, en die uitzending wordt dan weer op dezelfde wijze herhaald op woensdag. Op donderdag is dan weer de laatste satirische herhaling en zit de autocue meer dan vol. En al die doordeweekse uitzendingen heb ik ‘live in de herhaling’ gezien, nadat ik de talkshow Beau grotendeels zag, want ik wil ook wel wat live zien op tv, in de hoop dat ik anders iets direct mis.

Gelukkig wordt Beau na Lubach herhaald. En zo verorber ik dus als het ware vrijwel de hele week tv-kliek, terwijl ik al lang in bed had kunnen liggen met boeken van echte satirici zoals Van Kooten en De Bie, die vroeger op zondag ook nog eens lieten zien dat ze geboren acteurs zijn. Dat is anders dan een eenzelvig hoog gepiept stemmetje uit de gestropte boord van een overhemd persen, dat onder een giletje of colbertje zit. Of Van Kooten en De Bie nu voor een sketch een pak of iets anders droegen, maakte niet uit. Ook het grote geld niet, want zij zijn de VPRO wel trouw gebleven en als visionairs pur sang op tijd gestopt, ver voordat de VPRO gedoemd werd om onder de NPO-vlag uit te zenden.

Maar goed – dat zegt Lubach ook altijd, onwillekeurig neem je iets wat herhaald wordt over – de NPO is te log en dus te duur en gaat op de schop. Het zijn de omroepen die de fout hebben gemaakt door de commerciële zenders na te apen met lullige spelletjes, juryprogramma’s en quizzen met BN’ers én dit veelvuldig te herhalen. Wie kijkt er nu naar herhalingen?

Maar goed. Even tot hier is ook weer terug. Ik dacht eerst naar een compilatie te kijken van het vorig seizoen, want de Belgische pianist werd in de maling genomen. Maar dat kan niet, want het ging onder meer over minister Faber. De grappen waren te veel VARA-rood-groen-Timmermans-links. Dus: Even tot hier en niet verder. Eerst op de schop.

Dan iets anders. De hele week is er een debat gaande in de Tweede Kamer over hetzelfde. In een bloesje met zoals altijd het bovenste knoopje dicht, is minister Faber vastbesloten niet te tekenen voor iets, waarvoor ze zeker geen lintje verdient. Schoof schuift zijn vulpen uit zijn binnenzak: „Ik teken anders wel.”

Aan het eind van het debat, eindelijk, wordt Faber gefeliciteerd; zou ze haar Faber-vulpen hebben teruggevonden en gevuld? – het Binnenhof is al een tijdje op de schop, maar dat kost alleen maar veel geld en capabel personeel is niet te krijgen.

Reacties