De WHCA: Witte Huichelachtige Correspondenten Associatie

In de immer boeiende wereld van journalistiek en politiek, waar de pen machtiger zou moeten zijn dan het zwaard, heeft de White House Correspondents’ Association (WHCA) onlangs een staaltje acrobatiek vertoond dat zelfs de meest lenige circusartiest jaloers zou maken.

Hun nieuwste truc? Het annuleren van komiek Amber Ruffin als hoofdact voor het jaarlijkse Correspondents’ Dinner, nadat het Witte Huis zijn wenkbrauwen had gefronst. Want, waarom zou je iemand die de president ooit op een onschuldige manier in de ban had gedaan, laten lachen? Tenzij je natuurlijk je ruggengraat hebt weggegooid en je de karavaan van de macht volgt.

Toen Taylor Budowich, de plaatsvervangend stafchef van het Witte Huis, Ruffins naam opmerkte, ging waarschijnlijk een alarm af, omdat Ruffin simpelweg ‘ongehoorde’ woorden had gesproken over de president. En zie daar, de zo geroemde WHCA zag de gelegenheid om het moment van kritiek om te draaien en haar beslissing met een grijns in de hand in te trekken.

Ruggengraat

Het resultaat? De WHCA, ooit het bastion van onafhankelijke pers, boog zich sneller dan een gymnast die zijn finale niet had gehaald. Ruggengraat? Ach, dat was op het moment van besluitvorming net zo stevig als de koffiebekertjes die de pers in hun hand hadden. Waarom de waarheid zoeken als je lekker met de grote jongens mee kunt knikken?

„Dit jaar gaat het diner vooral over het eren van onze collega’s voor hun werk”, zei president Eugene Daniels plechtig. Gewoon gezellig samenzijn, een feestje waar iedereen elkaars schouders afknuffelt en het woord ‘kritiek’ zo ver weg is als je kantoorpand op een woensdag. Het vermijden van ‘de politiek van verdeeldheid’ is inderdaad een nobele taak, totdat je door hebt dat die verdeeldheid juist ontstaat wanneer je jezelf afsluit van ongemakkelijke waarheden.

Zelfgenoegzaamheid

Het resultaat: een diner waarin iedereen zo dicht bij elkaar zit dat je de geur van zelfgenoegzaamheid bijna kunt ruiken. Een avond die, in plaats van de scherpste humor, een beetje lijkt op een stand-upcomedyshow zonder de grappen, met enkel ongemakkelijke stiltes…

Dus hef het glas! Niet voor de pers, maar voor de Witte Huichelachtige Correspondenten Associatie, de grootste acrobaten die we ooit hebben gezien. Want als er één ding is dat ze kunnen, is het wel zich soepel aanpassen aan de eisen van de macht. En uiteindelijk, wie heeft er nu scherpe grappen nodig als je lekker in de comfortzone van politieke correctheid kunt zitten? Want als het gaat om de waarheid, is het altijd makkelijker om de ogen te sluiten en je niet te veel zorgen te maken over wat er echt speelt.

Reacties