Jeugdzorg: een Titanic zonder reddingsboten

Het is weer feest in jeugdzorgland. De een na de ander neemt de benen bij Jeugdbescherming Noord. Dat is op zich niet verrassend, want wie wil er nou blijven werken in een sector waar de werkdruk hoger is dan de inflatie en de waardering lager dan de Groningse aardbevingsschadevergoeding?

Het schijnt dat medewerkers niet langer warm worden van de prachtige belofte ‘We doen wat we kunnen met wat we hebben’. Vooral omdat wat ze hebben meestal een chronisch tekort is.

Het ziekteverzuim stijgt, de wachtlijsten groeien en ondertussen kloppen beleidsmakers zich op de borst over hun ‘innovatieve’ oplossingen. Zoals zij-instromers! Mensen die ooit iets totaal anders deden – accountant, postbode, of wie weet, circusclown – worden nu in sneltreinvaart omgeschoold tot jeugdwerker. Want wat is er nou moeilijk aan werken met getraumatiseerde kinderen en ontspoorde gezinnen? Een korte cursus empathie en bureaucratische jungle-overleving en voilà: probleem opgelost! Toch?

Koffiemokken vol wanhoop

Intussen zitten kinderen in onveilige situaties, ouders wachten maanden op hulp en de overgebleven medewerkers trekken met duct tape en koffiemokken vol wanhoop de boel nog nét overeind. De verantwoordelijken kijken stoïcijns toe en lanceren werkgroepen om ‘de uitdagingen in kaart te brengen’. Alsof ze niet al jaren op diezelfde kaart zitten te turen zonder een stap verder te komen. Maar geen paniek! Er komt ongetwijfeld weer een rapport met veelbelovende adviezen die ergens onderin een la verdwijnen.

Het lijkt erop dat de enige mensen die écht stappen zetten, de jeugdwerkers zelf zijn. Als ratten verlaten ze het zinkende schip. En geef ze eens ongelijk? Uiteindelijk blijft er van de jeugdzorg vooral de ‘zorg’ over en dan niet in de betekenis waarvoor het bedoeld was.

Misschien moeten we als samenleving maar accepteren dat jeugdzorg gewoon de Titanic is. Maar dan zonder orkest en zonder reddingsboten. En in plaats van ijsbergen hebben we hier bureaucratie: even meedogenloos en minstens zo koud. Gelukkig mogen we nog blijven ‘evalueren’ terwijl het schip langzaam zinkt.

Reacties