De Boekenweek – je moerstaal

Na de zondvloed met Noach aan het roer en zijn dieren aan boord, dachten de mensen: bekijk het maar, na mij de volgende zondvloed. Ze waren eensgezind, spraken dezelfde moerstaal en stichtten de stad Babel met het lumineuze idee om een toren te bouwen tot in de hemel.

Maar op een dag zegt een bouwvakker tegen zijn collega „geef mij die beitel eens aan”. De collega geeft hem een bijbel, waarop de bouwvakker zegt: „Wat moet ik nu met de Bijbel, daar bouw je toch niets mee op?” – de spraakverwarring is geboren, niemand begrijpt elkaar meer en spreekt zijn eigen moerstaal, die niet lijkt op die van Eva.

Het schijnt God zelf te zijn geweest die voor deze spraakverwarring zorgde. Hij dacht: die schuit van Noach heb ik gespaard, is niet gekapseisd, maar al die asielzoekende gelukzoekers in de hemel… Mijn hemel! Een af te schaffen spreidingswet waardoor hij er een hoop kon doorsturen naar de hel, bestond niet. Faber was nog niet geboren, zodat een ‘zin in-in-terugreis’ naar Syrië niet aan de orde was.
Of dit allemaal klopt? Uiteraard heb ik God om wederhoor gevraagd, maar ik wacht nog steeds op antwoord.

Zo komt het dus dat ik in de Douwe Egbertsvrije supermarkt – na veel zoeken – een meisje bij de groenteafdeling vind aan wie ik allereerst vraag „mag ik wat vragen”, en vervolgens „is er nog biologische boerenkool?”, maar als antwoord krijg: „Only English, I don’t speak Dutch.”

Ja, ik spreek en schrijf Engels, maar Nederlands is wel mijn moerstaal. Ik pak mijn telefoon en googel de Engelse vertaling van boerenkool. „Kale?” Klopt dat wel? Ik laat de vertaling aan een man zien die naast mij staat. Hij is zo kaal als een biljartbal en zegt: „Neem je ouwe moer in de maling.”
Ja, de verwarring beperkt zich niet alleen tot spraak. Het resultaat is dat ik zonder koffie, boerenkool en een net ontweken klap voor mijn harses (eigenlijk is Amsterdams mijn moerstaal) thuiskom.

Het thema van de Boekenweek is dit jaar moerstaal. Ik heb nog geen protest gehoord van woke-Nederland dat dit inclusief ‘oudertaal’ moet heten. Ook de literair schrijvende personen op het boekenbal hoor je er niet over. Die testen liever hun in bonbon-kleding verpakte, nog overgebleven mannelijke en vrouwelijke aantrekkingskracht op de dansvloer, ondanks dat ze zich bijna allemaal schrijvers noemen; als ze daar al niet na overvloedig drankgebruik liggen en denken: na mij de zondvloed, eerst die bestseller.

Reacties