Wintersport dit jaar anders?
:format(jpeg):background_color(fff)/https%3A%2F%2Fwww.metronieuws.nl%2Fwp-content%2Fuploads%2Flezerscolumn-files%2F1-6-rotated.jpg)
Je kent het wel, je verheugt je al weken op de vakantie van het jaar: de wintersport.
De zon vol op je bakkes, zwevend over de pistes. Halverwege de middag eindigen aan de bar met een Aperol, meedeinend op Anton aus Tirol. Vervolgens moe maar voldaan in bed rollen, nagloeiend van de zon en alcohol; sleep, eat, repeat. Kon het leven maar altijd zo zijn…. Het onlangs aangeschafte noodpakket ver weggestopt in de kelder.
Hoe staat het eigenlijk met de dreiging? Staat onze vrijheid op de tocht? Of is het altijd praktisch enige zelfredzaamheid op reservebank te hebben zitten? Wij verpakken ons graag in dikke mantels van geveinsde zekerheid, bouwen een iglo van comfort. Halen op commando het voor ons samengestelde noodpakket in huis. Leuk zo’n kompas of multitool, zonder gebruiksaanwijzing. Digitaal vaardig, maar ons ‘brain lekker rot’.
Niet flierefluiten
Als je je dan toch wilt voorbereiden op de noodtoestand, komt die wintersport als geroepen! Laat nou net toevallig Tirol een uitstekende oefenlocatie zijn. En dan even niet flierefluiten of pierewaaien over de geprepareerde pisten. Ook dat restaurant met z’n lonkende goudgele rakkers even links laten liggen.
Onder het motto ‘Wie zich in de bergen redt, redt zich overal’. Hoeveel nederlagen zijn er in de geschiedenis niet geleden, overvallen door onverwachte weersomstandigheden of natuurlijke barrières?
Het wolkenspel in berggebieden blijft een mysterie. Je kan er niet op bouwen. De Schreckhorn gunt je een laatste blik. Een window van mist sluit het panorama, een laatste knipoog van het diafragma. De sluitertijd is op 5 minuten ingesteld. Van geen vuiltje aan de lucht naar een ijzige wind en nog geen 10 meter zicht.
Stoute sneeuwschoenen
Pak dus zo’n lekkere koude dag, voor je eigen survivalexperiment. Bind de stoute sneeuwschoenen onder en keer de wegwijzers de rug toe. Ga van de gebaande paden, waar je ineens tot aan je knieën in de sneeuw zinkt. Een paar uur ploeteren later is de voorraad cola zero uit de rugzak al op. Het verkleumde stramme lichaam vraagt om calorieën en wat warmte. Het toilet blijkt altijd open en genderneutraal. Op de vlakte de windrichting van belang.
Het rommelt in de verte: een lawine? Een onweersbui? Even schuilen voor de storm, maar waar dan? Waar bevinden we ons eigenlijk op deze planeet? Snel op Googlemaps kijken; ai de smartphone heeft geen bereik. Door de kou geeft de accu het ook al bijna op, nog één streepje over.
Straks valt de nacht in: zijn er hier wilde dieren? Kunnen we deze eten, of eten ze ons? Vuur maken en een schuilplaats eerste prioriteit. Helaas, de meegebrachte lucifers doorweekt na een val…
Bijkomen
Net zo snel als de mist is gekomen, trekt hij ook weer op. De wind gaat liggen en op een steenworp afstand verschijnt de blauwe piste. Dat was een ervaring zeg, even bijkomen bij de open haard met een lekker pilsje…
Eén ding is zeker, na zo’n wintersportdag in de sneeuwtuin, heb je in ieder geval inspiratie gekregen voor een geschikt noodpakket.