Een smakelijke reünie

Elke zaterdag had ik een vast ritueel: langs de viskar van Nico Vermolen bij de AH in Nunspeet. Een portie kibbeling, een vers harinkje: het was niet zomaar een tussendoortje, het was een moment om echt van te genieten.

Nico en ik kennen elkaar goed. Onze gesprekken, zijn lach, de geur van versgebakken vis, het was een onmiskenbaar onderdeel van mijn weekend.

Maar afgelopen zaterdag was het anders. De plek naast de supermarkt was leeg. Geen viskar, geen Nico. Ik dacht zelfs dat ik te vroeg was, of misschien te laat. Een voorbijganger merkte mijn verwarring op. „Hij is op vakantie”, zei hij, „in Jamaica.”

Jamaica? Dat klonk wel heel exotisch. Toen ik Nico later appte vroeg ik hem: „Heb jij meerdere banen?” Hij schreef van niet en een beetje zon kan geen kwaad.

Gemis van momenten

Sinds ik in de paarden ben gaan werken, is mijn routine veranderd. Zaterdagen bij de viskar zijn verleden tijd, maar het gemis van die momenten is gebleven. De geur van kibbeling, de smaak van een haring met uitjes en bovenal de betrouwbare gesprekken, het was iets wat altijd bij Nunspeet hoorde.

Gelukkig is Nico op 8 februari weer terug. Dan sta ik er weer, helaas eenmalig als vanouds, klaar voor mijn harinkje. Misschien met een nieuw verhaal en hij zelf ook weer helemaal nieuw, net als zijn haring.

In het leven zijn er momenten van verandering, maar de dingen die echt belangrijk voor je zijn, komen altijd weer terug. Zoals de viskar van Nico, die net als de goede herinneringen, altijd weer op je wachten. Het is een herinnering dat zelfs als het even anders is, je altijd weer iets hebt om naar uit te kijken hebt.

Reacties