Kusje erop

Een foto via de app, mijn dochter met een bloedvlek op haar sweater. Ze is best geschrokken, want haar zoontje van 10 maanden wiens leven nu vooral gaat over het optrekken aan alle mogelijke objecten, is gevallen en één van zijn messcherpe nieuwe tandjes is door zijn lip gegaan. Een bloedbad en een allesoverheersend oorverdovend gekrijs was het gevolg.

Ik glimlach, bedenk mij dat dit incident waarschijnlijk  nog maar het begin is van een reeks minder leuke momenten die je zoal met een kind beleeft.

Met de geboorte van een kind worden de zorg en de angst geboren en het houdt nooit meer op!

Het kind groeit en groeit en bij elke stap die het maakt, vraag je je af hoe je het kunt beschermen. Dit is echter onbegonnen werk, je zou dan constant in de buurt moeten blijven. Een kleuter accepteert dit nog wel, vallen en een kusje erop, maar bij een puber wordt het wel een ander verhaal. Loslaten is de kunst, maar hoe, wanneer en waar blijven moeilijke vragen.

Middelbare school

Wanneer het je is gelukt om je kind ongeschonden door de eerste twaalf jaren heen te loodsen komt daarna pas echt de uitdaging. Zodra de middelbare school in beeld komt is de controle voor de ouder weg, de hersenen van de puber liggen overhoop en het kan ineens alle kanten op gaan.

Wat het kind de hele dag op school doet, is voor de ouders nog wel te volgen via een volgsysteem, maar daarnaast zijn er voortaan de afspraakjes en ‘feestjes’. Gelukkig mag je dan nog ‘chauffeuren’ en soms heb je ineens een gesprekje onderweg waarin je informatie kunt ontfutselen aan je kroost.

Ikzelf loodste mijn kinderen weleens onder valse voorwendselen door de ‘drive’, propte er een hamburger en frietjes in en kreeg ondertussen wat informatie over het wel en wee van de betreffende tiener.

Preken

Ik waarschuwde voor de gevaren van roken, drank, drugs en onveilige seks en ze knikten braaf na mijn preken. Ik haalde beschermmiddelen in huis, quasi nonchalant liet ik ze slingeren in de badkamer, probeerde mijn gedachten hierover te blokkeren en hield ondertussen mijn hart vast.

Uit mijn eigen ervaring na het grootbrengen van vier kinderen weet ik nu wel beter. Er waren kinderen bij die deze dingen uitprobeerden. De verhalen hierover kreeg ik pas veel later terloops of bij familiegelegenheden te horen, met voor mij vaak choquerende details. Ik was mijn eigen jeugd nooit vergeten, heb gerookt en dronk soms een cocktail, drugs was taboe en ik had alleen ‘zoenvriendjes’ waarmee ik schuifelde. Een heel andere tijd, voor mijn gevoel meer beschermd.

Klein en groot

Gelukkig zijn ze nu allemaal groot maar het gezegde; ‘kleine kinderen, kleine zorgen en grote kinderen grote zorgen’ is er niet voor niets.

Ik hoop, nu ze heel groot zijn, vooral op een goed leven voor ze. Dat ze zonder kleerscheuren oud mogen worden, een goede gezondheid mogen houden geen financiële stress, geen echtscheidingen en dat soort narigheid en dat ik zelf ook nog een tijdje mag blijven om met ze mee te leven. Maar niet te lang, omdat ik ze ook niet wil overleven.

Reacties