It’s raining stars

In de zomer van 2001 reden vader en ik naar de badplaats Oostende. Na een drukke autorit waren we in een luxueuze camping aanbeland en zetten we onze piepkleine oranje tentjes naast enkele reuzegrote caravans. Ja, vader had in die tijd nauwelijks een rooie duit.

Op een gasvuurtje bakte hij die avond twee braadworsten die heerlijk geurden. Hij bood mij ook een biertje aan, ik weigerde want ik was toen al een geheelonthouder.

Vanwege de hete zomernacht konden we de slaap niet vatten en dus staarden we liggend op het gras naar het donkere universum. Vader fluisterde: „Cloclo, als je een vallende ster ziet, mag je een wens mag doen.” Ik geloofde toen niet in die hocus pocus. Bovendien zag ik niets behalve een roze volle maan en dus vertelde vader intussen zijn hele levensverhaal. Ik luisterde aandachtig naar zijn ups and downs. Na een uurtje wilde ik gaan slapen maar plots begon het sterren te regenen. Vader grinnikte: „Zoonlief, dit is jouw moment.” Om my old man te plezieren deed ik een bescheiden wens.

Muzen

En nu vele jaren later heb ik vele gedichten, kortverhalen en columns geschreven. Mijn grootste muzen zijn nog steeds mijn favoriete bekende zangers, maar ook acteurs, zoals ik er onlangs nog eentje cadeau schreef voor de verjaardag van de oude wijze Anthony H.

Jawel, now it’s raining stars en ze willen allemaal schitteren aan mijn literair firmament. Ik hoorde ineens een jonge vrouwenstem: „Mijnheer, wat had U ook alweer gewenst?” Ik maakte mij los uit mijn schrijftrance en keek opzij, de stewardess keek mij vriendelijk aan. Ik antwoordde haar verward: „Niks, ik wil alleen een plaats tussen de sterren.”

De jongedame glimlachte: „Mijnheer, je zit momenteel in een vliegtuig met eindbestemming Los Angeles. We landen binnen een halfuurtje.”

En ik dacht: ‘Ach ja, ik ben op weg naar Beverly Hills voor een verjaardagsfeestje van een stokoude actrice.’

Vol binnenpretjes tuurde ik naar beneden en schreef nog: ‘Ja, daar regent het wellicht ook sterren.’

Reacties