Buurman met (veel) komkommers

M. Lanen-de Vries Vandaag

Ik ben onderweg om een klein boodschapje, als ik eerst op een klein buurjongetje met komkommers stuit en vervolgens op zijn vader, met nóg meer komkommers. Zeg een stuk of zes. En een lichtelijk ontplofte kuip kwark. En bakjes fruit. En broden. En geen tas.

Het jochie keek me heel vriendelijk aan, maar was duidelijk niet van het formaat ‘helpende soort’. Ja, afgezien van de twee komkommers die hij al vasthield, maar daarmee hield het wel op. Ik bukte plaatsvervangend om te helpen.

„In je capuchon past nog wat?”, opperde ik. Ik had geen tas bij me. Mijn boodschap paste in m’n zak.

„Kun jij dat doen?”, vroeg hij, me één van de vele komkommers aanreikend. Dus ik stopte die in z’n capuchon. Er lag nóg een komkommer op de grond, die ik bukkend opraapte en ook in z’n capuchon stopte. En toen het ene, nog dichte, kwarkbakje. Die paste er ook nog bij.

Grinniken

Hij bukte nog eens, waarop ik zei: „Dat kan alleen nog als je je rug héél recht houdt en dus eigenlijk niet bukt.” Hij grinnikte, ging weer rechtop staan. Zijn zoon huppelde vrolijk om ons heen, nog immer de hem toebedeelde komkommers vasthoudend. Dat ging prima.

„Kun je mij die bakjes daar precies zó aangeven?”, vroeg hij tenslotte. Hij doelde op de bakjes met druiven, blauwe bessen en nog iets, die pyramide-achtig gestapeld waren en waar het Kansloze Kwarkbakje, dat klaar was met kotsen (de rest lag op het pad), fier op stond. Alsof het het nu wél kon, z’n kwark binnenhouden.

Lekkende folie

Ik probeerde het gewoon. De kwark twijfelde, wiebelde vervaarlijk. Die ging er dus af. De bakjes fruit wilden best braaf op het brood blijven staan. De kwark zette ik er tenslotte bovenop, want die kon toch niet eenzaam en alleen daar op het paadje achterblijven? Ik probéérde het bakje wel netjes neer te zetten, maar het lekkende folie zocht troost in m’n buurman z’n kraag, dus dat ging mis. Een beetje kwark veegde zichzelf eraan af. Als een jankend klein kind wat z’n neus aan z’n ouderlijke kleren snuit. Heerlijk.

Hij kon naar huis, ik kon m’n eigen boodschap halen.

Het beste van Metro in je inbox 🌐

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen.

Reacties