De bubbel doorgeprikt

Traditioneel vond op 2 januari in Wenen de Internationale Nonsensologie Conferentie plaats, een bijeenkomst waar grensverleggende (en vaak licht absurde) wetenschappelijke ideeën gedeeld worden. Dit jaar baarde professor Dr. Hugo van der Leegte veel opzien met zijn provocerende stelling dat de bubbel niet bestaat.

Daarmee maakte hij korte metten met uitspraken van bijvoorbeeld het CBS, dat „inwoners van Nederlandse herkomst juist meer in hun eigen bubbel zijn gaan leven”, of therapeuten die waarschuwen voor het gevaar van opgesloten zitten in je eigen bubbel. Voor Van der Leegte is de bubbel niets meer dan een abstractie.

Doorgeprikt

„Een bubbel is slechts een metafoor”, betoogde hij. „En metaforen zijn geen feiten. Mensen denken dat ze in een bubbel zitten, maar gebruiken die gedachte alleen om zichzelf te isoleren van verantwoordelijkheid en echte verbinding.”

Het publiek was muisstil. Een enkeling keek nerveus om zich heen, alsof hun denkbeeldige bubbel plots was doorgeprikt. Van der Leegte ging onverstoord verder: „Je kunt niet in een bubbel leven, want een gedachte creëert geen fysieke grens. Alles wat je denkt, is fluïde. Er zijn geen muren, geen deuren, geen ramen in de bubbel. Dus hoe kun je er dan wonen?”

Sommige aanwezigen lachten nu zachtjes. Van der Leegte lachte ook, stapte van het podium af en richtte zich tot iemand op de eerste rij die hem iets had toegeroepen. „Maar professor, ik voel de bubbel!”, riep de aanwezige nogmaals.
„Onzin!”, riep Van der Leegte met een glimlach. „Dat is gewoon de zachte binnenkant van je ego.”

Niet meetbaar

Hij liep terug naar het podium en vroeg vijf mensen om naar voren te komen. „Goed”, zei hij, „nu vraag ik jullie een bubbel te maken.” De vijf aanwezigen haalden hun schouders op en lachten ongemakkelijk. „Precies”, vervolgde Van der Leegte. „Het kan niet. Het is niet meetbaar. De bubbel bestaat niet.”

Aan het eind van de dag ontving Van der Leegte de prijs voor Most Ridiculous Science, een eer die hij met zichtbaar genoegen in ontvangst nam. Toch inspireerde zijn werk ook nieuwe discussies over hoe mensen grenzen in hun hoofd bouwen. Misschien had hij toch een punt?

Reacties