Afscheid nemen van het oude jaar…

Van intens genieten van het leven tot verdriet dat mijn ziel ten diepste raakte. Van geweldige momenten met de aller-, allerliefsten om me heen tot het verlies van een zo dierbaar persoon.

Van heerlijke, zonnige en bijzondere vakanties tot meelevend en meeslepend verdriet van een lieve collega.
Van ongelooflijk mooie gesprekken met vriendinnen tot verwijdering van een enkel familielid.
Van de lekkerste etentjes en gezelligste feestjes tot het diepe, intense gevoel van gemis…
Van lachen tot de tranen over mijn wangen liepen tot stiekem mijn verdriet uiten bij die enkeling die me wél heel goed begreep.

Van shopsessies waarbij ik genoot van de eerste tot de laatste stap tot de pijn die me soms overviel, zomaar.
Van het maken van nieuwe, mooie, nú al dierbare vriendschappen tot het afscheid nemen van die andere.
Van het besef wat een gelukkig persoontje ik eigenlijk ben tot het immense gevoel van spijt en gemis van diegene die er zó toe deed.
Van mijn eigen, pure gevoel vertegenwoordigen tot me mee laten slepen in het ‘oordeel’ van een ander, die het eigenlijk niet begreep.

Ik lijk wel een mens!

In een doosje

Het nieuwe jaar begin ik met een schone lei. Door al die mooie herinneringen in een doosje te stoppen en af en toe dat doosje open te maken om er nog eens genietend aan terug te denken. Dankbaar voor die geweldige mensen die daar hun steentje aan bijdroegen. Andere herinneringen stop ik in een doosje waarvan ik de sleutel diep weg stop. Omdat het pijn doet ze opnieuw te moeten beleven.

Voor dát waar ik spijt van had heb ik me verontschuldigd… Voor dát waar ik zo van genoten heb, heb ik, vanuit mijn hart, oprecht bedankt.
Ik weet dat ik een gezegend mens ben, met de liefste mensen om me heen die ook het aankomende jaar zullen zorgen dat ik aan het eind weer terug kan kijken op heel veel nieuwe, mooie herinneringen. Goede voornemens maak ik niet. Ik blijf doorgaan met alles waar ik zoveel plezier aan beleef.
En stiekem, heel stiekem hoop ik op buikpijn. Buikpijn op die speciale dagen, die waardevolle avondjes. Buikpijn van het lachen dus!

Ja, ook ik ben maar gewoon een mens.

Reacties