Op de troon

‘It’s the most wonderful time of the year.’ De mannenstem klinkt croonerachtig door de speakers. Er staat een gure oostenwind en we lopen met toegeknepen ogen en ijshanden richting Babyplanet voor een groots moment.

Zoon dribbelt voor ons uit met een doelgerichtheid alsof hij heel goed weet wat ons hier brengt. Met een zwaai doet zijn vader de deur open en zoon rent als eerste naar binnen.

Het duurt even voordat ik er een aantal in het vizier heb. Dan valt mijn oog op een knalrode met witte binnenbak. Het lijkt potdomme wel een troon, zo glanzend en comfortabel ziet ie eruit. Zoon gaat voorzichtig zitten. Stralend kijkt hij naar ons op. De keuze is gemaakt.

Mini-toiletje

Thuisgekomen kijken we elkaar vertwijfeld aan. Wat is de volgende stap? We zetten de troon in de badkamer en vertellen zoon over plassen en poepen, dat hij dit op zijn exclusieve, zojuist aangeschafte wc mag doen. Ter illustratie pleeg ik zelf een plas op de grote-mensen-wc, houd mijn wijsvinger omhoog: „Kijk, mama plassen.”  Hij kijkt begripvol terug. Ik wijs naar zijn wc: „Maarten plassen.”

Zoon schuift met zijn mini-toiletje door de badkamer. Als ik even later mijn hoofd om de deur steek zie ik dat hij het uitneembare binnenbakje op het zijne heeft gezet. Als hij uren later „poep” zegt, ren ik met hem de trap op. Trek zijn broek uit, doe zijn luier af, zet hem op zijn po-troon. Ernstig kijkt hij me aan. Op mijn hurken zit ik een tijdje bij hem. Niets.

Gelukzalig

De volgende ochtend gaat hij in bad. Als eerste ziet hij zijn glanzend rode po staan, roept „plassen, poep”, terwijl hij naar de po wijst. Even later zit hij gelukzalig in het warme water. Ik zit naast hem op de dichte bril van de wc, aangekleed, als hij weer naar zijn potje wijst. „Goed zo”, zeg ik, „dat is jouw wc.” Ik klop onder me op de wc-bril. „En dit is de wc van papa en mama.”

Ik loop even weg om zijn handdoek klaar te leggen. Als ik terugkeer, kijkt hij me strak aan. Vlokken poep drijven in het water. Ze lijken nog het meest op hompen nat, bruin brood. Zijn badeendje dobbert er vrolijk tussen.

Toegift

Ik haal zoon uit bad, leg hem voorzichtig op het kussen. Ik buig me over hem heen en voel nattigheid, spring achteruit, maar hij plast met een boogje mijn kruis nat. Snel vouw ik de handdoek als een luier om zijn billen. „Plassen”, zegt hij opgewekt. Eerst poepen in bad, dan nog een toegift voor mama. Ik heb iets gestimuleerd, maar lijk tot nu toe mijn doel voorbij te schieten.

Reacties