Lees je weleens een krant?

Op de voorpagina raakt de blik in de ogen van Gisèle Pelicot me, terwijl ze de vrouwen ziet die haar bemoedigen op weg naar de rechtszaal.

Door er te zijn en te applaudisseren geven ze haar waardigheid. De moed die Pelicot opbrengt om de hele misbruikkwestie in de openbaarheid te brengen en zich staande te houden, is indrukwekkend. Hoogverraad door de man met wie ze driekwart van haar leven samen is geweest. Gereduceerd tot een ding, als offer voor mannelijke geilheid en gekte. Je kunt je vrouw nog beter meteen doodste… sorry.
Het ontroert me hoe al deze vrouwen haar hun steun betuigen. Pelicot wordt door hen gedragen, lees ik in haar ogen. Toch nog een lichtpuntje.

Partner als bezit

Ik verneem dat de ontploffingen in de wijk Tarwekamp zeer waarschijnlijk komen van de ex-vriend van de eigenaresse van de bruidsmodezaak onderin het pand. De gekwetste ego’s van jonge mannen die hun partner als bezit zien. Het lijken er steeds meer te worden, gewapend met cobra’s die als een rode draad in onze samenleving kronkelen, als slangen in het moeras van de hel. Ga hardlopen, neem boksles, begin een hobby. Doe desnoods iets voor een ander en beheers jezelf.

Ik kalmeer pas weer als ik het interview lees met de burgemeester van Amsterdam, Femke Halsema. Maar vooral de column van Peter Middendorp, waarin hij min of meer laat weten dat hij de vrouwelijke burgemeester – met ‘de strenge blik en strakke kaken’ – jaren geleden van dichtbij aan het werk heeft gezien en haar heeft leren kennen als iemand die haar rug recht weet te houden en toch niet star is.

Eruditie en venijn

Ook lees ik de laatste column van Sylvia Witteman, of haar op één na laatste, in de Volkskrant. ‘Welke column van haar heeft indruk gemaakt? Laat het ons weten’, was de oproep. Mij treft het dat ze al die jaren, week in week uit, weet te zorgen dat haar bijdragen geestig en verrassend zijn (met een vleugje eruditie en venijn).

Tot slot heb ik de aankondiging en trailer van de nieuwste animatiefilm Flow gezien. Na een overstroming vindt een kat een veilig heenkomen op een boot vol andere dieren, die moeten leren met elkaar om te gaan. Het lijkt een parabel van de menselijke natuur, met dieren die hun bedoelingen en emoties zonder woorden overbrengen. Deze Letse animatiefilm heeft een nuchtere én betoverende stijl. Vanaf tweede kerstdag draait hij in de bioscoop. Het zou wel eens een mooie afsluiter van dit bewogen jaar kunnen zijn.

Reacties