Laten we jongeren beschermen tegen onzichtbare wonden

Het leven van een jongere hoort een tijd te zijn van groei, ontdekking en dromen. Maar voor velen verandert die fase in een nachtmerrie, vol angst en onzekerheid. Pesten op school en op de werkvloer is een onzichtbare epidemie die diep inwerkt op de mentale gezondheid van onze jongeren. Het is niet alleen een probleem van woorden en daden, maar ook van gevolgen die een leven lang kunnen blijven hangen.

Pesten is meer dan een incident op het schoolplein of een opmerking in een groepschat. Het sluipt in de identiteit van een jongere en fluistert: „Je bent niet goed genoeg.” Het breekt zelfvertrouwen af en zaait twijfel in het hart van iemand die pas begint met het opbouwen van een leven. Het is tijd om deze harde realiteit te erkennen en in actie te komen.

Op scholen wordt het thema mentale gezondheid weliswaar steeds vaker besproken, maar het ontbreekt vaak aan échte oplossingen. Docenten en mentoren hebben de taak jongeren te begeleiden, maar krijgen vaak onvoldoende middelen en training om pestgedrag te signaleren en effectief aan te pakken. Terwijl de dader vaak wegkomt met een waarschuwing, blijft het slachtoffer achter met littekens die niemand kan zien.

Vernederingen

Op de werkvloer is het beeld niet anders. Voor veel jonge werknemers is pesten een verlengstuk van de dynamiek op school: subtiele vernederingen, buitensluiting of geroddel dat onder de oppervlakte blijft. Vooral jongvolwassenen die net aan hun carrière beginnen, durven vaak niet aan de bel te trekken uit angst voor repercussies.

Wat kunnen we doen? De oplossing ligt niet in afwachten of hopen dat de cultuur vanzelf verandert. We moeten actie ondernemen. Als samenleving moeten we investeren in bewustwording en in praktische tools om pestgedrag aan te pakken. Scholen moeten veilige ruimtes bieden, waar jongeren kunnen praten zonder oordeel. Werkgevers moeten hun HR-beleid herzien en zorgen voor een omgeving waar elke medewerker, ongeacht leeftijd, zich gerespecteerd voelt.

Daarnaast moeten we jongeren leren dat het oké is om hulp te vragen. Er heerst nog altijd een taboe rondom mentale gezondheid, vooral in gemeenschappen waar kwetsbaarheid gezien wordt als zwakte. Dit moet doorbroken worden. Door open gesprekken te voeren en rolmodellen te laten zien die veerkracht en doorzettingsvermogen uitstralen, kunnen we een generatie vormen die sterker in hun schoenen staat.

Beschermen

Pesten gaat niet alleen over dader en slachtoffer. Het gaat over een systeem dat toelaat dat onrecht blijft bestaan. Het is aan ons allemaal – ouders, leraren, werkgevers, en zelfs vrienden – om dat systeem te veranderen. Alleen dan kunnen we onze jongeren beschermen tegen de onzichtbare wonden die ze nu met zich meedragen.

Laten we niet wachten tot de statistieken ons dwingen in te grijpen. Laten we vandaag beginnen met luisteren, met praten en met actie ondernemen. Want elke jongere verdient een toekomst waarin ze zichzelf kunnen zijn, zonder angst.

Reacties