Duitse Sinterklaas en Kerstman

Een vrolijk gegiechel en opgewonden Duitstalig geklets, komt mij in de gang op weg naar de woonkamer al tegemoet. In de woonkamer aangekomen tref ik een enorme chaos aan.

Overal liggen zorgvuldig uitgeknipte plaatjes uit de bekende speelgoedboeken. Je kent het wel, die boeken die elke ouder met kinderen zoveel mogelijk probeert te vermijden in november. Temidden van al deze chaos zit onze dochter samen met haar vriendinnen.

Vier vriendinnen, vier verschillende nationaliteiten met vier keer een andere cultuur waarin ze opgroeien. Alle vier de vriendinnen zijn in Duitsland geboren. Duitse gebruiken worden gevierd, maar ook omdat het nu eenmaal zo vertrouwd is worden ook de eigen gebruiken aangehouden. Zoals wijzelf altijd zeggen: ‘we snoepen van het leukste van de Nederlandse en Duitse cultuur’.

Nederlandse Sinterklaas

Op deze regenachtige middag is er verbazing alom. Onze dochter vertelt dat ze enorm verwend is door Sinterklaas. En dat hij nu weer met de stoomboot terug naar Spanje is. De drie andere zijn vol verbazing! Verwend door Sinterklaas? Die brengt toch alleen maar een lekkere mandarijn en een stuk chocolade? En hoezo komt hij met de stoomboot?

Als onze dochter dan ook nog vertelt dat hij over het dak wandelt met een paard, kan de verbazing helemaal niet meer op. Maar al snel worden ze het eens dat onze dochter dan eigenlijk dubbel geluk heeft. Twee keer cadeautjes, want in Duitsland brengt de Kerstman erg veel cadeaus voor onder de kerstboom. Ondertussen wordt er dan ook hard doorgewerkt aan de verlanglijstjes speciaal voor de Kerstman.

Kerstgedachte

Vrolijk vertelt de jongste Turkse vriendin vervolgens dat zij eigenlijk helemaal geen kerst vieren. Dat zij haar plaatjes dan ook bij de rest opplakt. Ook nu is de verbazing weer groot, geen kerst! Als de jongste vriendin uitgelegd heeft dat haar vader wel altijd een kerstboom koopt omdat het zo gezellig is, zijn de vriendinnen weer gerustgesteld.

De plaatjes worden opgeplakt, de Turkse vriendin verdeelt haar plaatjes over de A4-tjes van de rest. En er wordt plechtig beloofd dat iedereen haar cadeautjes apart houdt. Mijn hart smelt een klein beetje bij dit hele tafereel. Want wat kunnen wij als volwassen toch veel van de open blik van kinderen leren. En ik hoop van harte dat deze vier vriendinnen later met net zo`n open blik als nu hier in de woonkamer naar elkaar blijven kijken.

Reacties