Vrijheid boven onderdak

Lisa Bakker 19 dec 2024

Zonder mijn ouders was ik nergens. Ik ben zowel mijn beste vriend als mijn ex-vriendje dankbaar dat ze mij de eerste weken van mijn dakloze bestaan een slaapplek aanboden.

Hoe ik hen ooit mijn dankbaarheid kan tonen en iets voor ze terug kan doen, weet ik niet. Laat staan hoe ik ooit mijn ouders kan bedanken voor het feit dat ik nu al een halfjaar in de slaapkamer vertoef waarin ik ben opgegroeid.

Mijn ouders zijn liefdevolle en ruimhartige mensen die niet alleen geloven in naastenliefde en tweede kansen, maar dit ook actief praktiseren. Ondanks alle fouten die ik heb gemaakt, hebben mijn ouders mij nooit laten vallen.

Bespaard gebleven

Toevallig zijn drie vrienden in dezelfde periode als ik dakloos geraakt. Mij is het gelukkig bespaard gebleven om daadwerkelijk op straat te moeten slapen, maar mijn vrienden hebben maandenlang in het Zuiderpark (Den Haag) gewoond. De één totdat hij werd opgepakt, de ander totdat hij werd opgenomen en de derde totdat hij, net zoals ik, toch bij zijn ouders terecht kon, Mufasa.

Mufasa en ik zijn halverwege de 30 en hebben ooit een heel normaal zelfstandig leven gehad. Het was dus wel even wennen dat onze moeders gingen mopperen als we laat thuis kwamen, gevolgd door een reprimande van onze vaders. Ze hebben wel gelijk en dat weten we ergens ook wel. We hebben allebei een puinhoop van ons leven gemaakt en hebben nu de kans om vanuit onze veilige ouderlijke omgeving serieus met onszelf aan de slag te gaan, zodat we ooit weer op eigen benen kunnen staan. Ik heb Mufasa’s ouders nooit ontmoet. Het lijken me mensen zoals mijn ouders; hoe bont we het ook maken, ze laten ons nooit in de steek.

Stappen

Ik heb die kans gepakt en maak steeds meer stappen naar het ‘burgerlijke’ leventje dat ik ooit had. Mufasa keerde na twee weken terug naar het Zuiderpark, omdat hij bij zijn ouders thuis geen bier mag drinken.

Misschien is die conclusie van mij wat kort door de bocht. Toen ik hem vroeg waarom hij een eigen kamer en een warm bed heeft verruild voor Struik 13, antwoordde hij dat hij ‘gewend is aan het buitenleven’. Mufasa heeft iets zeer kostbaars gevonden in het Zuiderpark: VRIJHEID. Iets dat mijn ouders mij wel altijd hebben gegeven en tot op de dag van vandaag nog steeds geven. Mufasa slaapt liever in een stadspark waar hij de kans loopt om beroofd te worden door andere daklozen, in de regen moet slapen en wakker wordt met vieze beestjes in zijn mond, dan ooit nog geleefd te worden.

Het beste van Metro in je inbox 🌐

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen.

Reacties