Ziekmelden is taboe: mijn werkgever gelooft me niet

Het is acht uur ‘s ochtends en ik lig in bed, zwetend, met een stem zo schor dat ik klink alsof ik jarenlange karaoke-sessies heb overleefd. Toch twijfel ik. Niet over of ik naar mijn werk moet gaan, maar over wat mijn werkgever zal zeggen als ik me ziek meld.

Ziekmelden is tegenwoordig namelijk geen vanzelfsprekendheid meer. Mijn werkgever – laten we hem ‘De Controlfreak’ noemen – heeft een simpele filosofie: ziek zijn bestaat niet. Je bent óf op je werk, óf je levert verlofuren in. Mijn temperatuur van 39,5 graden? Die registreert blijkbaar niet in het bedrijfsbeleid.

Administratief lastig

Toen ik laatst met een flinke griep mijn werk belde, kreeg ik een reactie die me meer deed zweten dan mijn koorts. „Ziekmelden? Kun je dat niet met verlof oplossen? Dan hoeven we het niet administratief lastig te maken.” Administratief lastig? Mijn lichaam vecht een gevecht dat voelt alsof ik een marathon loop zonder te trainen en ik moet nadenken over verlofuren?!

Het gevoel dat ik niet geloofd word, doet iets met je. Je gaat twijfelen aan jezelf. Misschien ben ik helemaal niet ziek? Misschien is die snotneus gewoon verbeelding? Maar eerlijk is eerlijk, als ik bijna omval van de vermoeidheid, is verlof toch niet de oplossing?

Wat zijn mijn rechten?

Laten we even serieus worden. Als werknemer heb je recht op ziekmelding zonder dat je verlofuren hoeft in te leveren. Punt. Het staat in de wet. Een werkgever mag niet zomaar zeggen: „Je bent niet echt ziek.” Natuurlijk kan er een bedrijfsarts ingeschakeld worden, maar dat moet op een respectvolle manier. Je bent geen leugenaar, en je gezondheid is niet onderhandelbaar.

Waarom voelt het als een taboe?

In onze werkomgeving heerst een sfeer van „doorgaan, hoe dan ook”. Je ziek melden voelt als falen. Maar laten we eerlijk zijn: ziek zijn is menselijk. Ziek worden betekent niet dat je zwak bent, maar dat je lichaam aangeeft dat het tijd is om te rusten. Het zou niet moeten voelen alsof je een groot probleem veroorzaakt door een dag in bed door te brengen.

Mijn boodschap aan werkgevers

Beste werkgevers, laten we duidelijk zijn: niemand meldt zich voor de lol ziek. Wij willen heus niet op een vrije dag hoestend en proestend doorbrengen, terwijl we ons zorgen maken over wat er allemaal op kantoor blijft liggen. Wat we wél willen, is serieus genomen worden. Want ziek zijn is geen keuze, maar verlofdagen inleveren zou dat wél moeten zijn.

Dus, aan alle collega-werknemers die met hetzelfde worstelen: weet wat je rechten zijn. Je bent geen robot. En aan mijn werkgever: bedankt voor de inspiratie voor deze column. Misschien neem ik binnenkort een paar uur verlof om je het te laten lezen.

Reacties