Winterdepressie: een luchtig stukje over de grijze dagen

We zitten alweer halverwege november en hebben al een behoorlijke dosis grauwe lucht en druilerig weer achter de rug. En alsof dat nog niet genoeg is, blijft het grijs én nat. Dat noemen we dus typisch Hollands weer.

De dagen worden korter en ik kan jullie vertellen, van deze tijd van het jaar krijg ik bepaald geen blij gevoel. Zelfs de naderende feestdagen kunnen mijn humeur niet echt opvrolijken.

Als ik nu een dikke bankrekening zou hebben, zou ik er niet lang over hoeven nadenken. Zonniger oorden lokken, maar ja, Zuid-Spanje is tegenwoordig ook niet meer het zonovergoten paradijs van weleer. Nee, daar krijg je nu ook te maken met regen en somberheid. Ik zie mezelf al helemaal zitten in Santa Monica, dat schilderachtige plaatsje onder de rook van Los Angeles. Heerlijk langs het water, met een mild klimaat en volop wandelmogelijkheden.

Je nek breken

Lange, mooie en goed onderhouden wandelroutes. Want laten we eerlijk zijn, een beetje fatsoenlijke bestrating is in ons kikkerlandje tegenwoordig ver te zoeken. Je breekt bijna je nek op iedere stoep in de stad waar ik woon. Ja, je weet wel, die stad waar vroeger de lampjes gemaakt werden. Wat een verschrikking. Al jarenlang zijn ze bezig met werkzaamheden in het centrum, nieuwe bestratingen die blijkbaar toch weer niet goed genoeg zijn en er dus weer uit moeten. Kan iemand mij vertellen hoe dit ooit nog goed gaat komen?

Ach, het is geen wonder dat mensen in deze tijd van het jaar depressief worden. Het grijze weer, de constante regen, de chaos op straat. En dan heb ik het nog niet eens over de dagelijkse worstelingen met de donkere dagen. Als ik er de middelen voor had, was ik allang naar een zonnige bestemming gevlogen. Maar helaas, de loterijwinsten blijven uit, dus hier zit ik dan, verlangend naar een beetje zonneschijn.

Koffers pakken

Nou ja, misschien komt die knakker van de Postcodeloterij binnenkort nog eens op mijn stoep staan. Dan weten jullie waar ik heen ga: ik pak mijn koffers en vertrek richting Santa Monica. Heerlijk genieten van de zon, de zee en de rust. En wie weet, misschien ben ik dan tegen maart weer terug.

Ja, typisch Hollands, dat sombere weer en die eindeloze regen. Maar geen zorgen, ik kom wel weer bovenop deze winterdip. Al is het maar met de gedachte aan zonniger tijden en betere wegen. En wie weet, misschien win ik die loterij toch nog een keer. Dan kunnen jullie me uitzwaaien, terwijl ik richting de zon vertrek. Tot die tijd blijft het hopen op betere dagen en dromen van zonovergoten stranden. Want zeg nu zelf, een beetje dromen kan nooit kwaad, toch?

Hou moed, geniet van de feestdagen die eraan komen en wie weet schijnt er binnenkort weer wat zonneschijn op ons Hollandse land.

Houdoe!

Reacties