Taart eten op zijn Duits

Zenuwachtig sta ik heen en weer te wiebelen bij onze voordeur. Mijn man, even ontspannen als altijd, is eigenlijk wel klaar met mij. Voor de honderdste keer verzekert hij mij dat het echt wel goed komt.

Op dat moment weet ik het allemaal nog niet zo zeker. Onze eerste uitnodiging voor een Duits verjaardagsfeestje. Om precies te zijn een uitnodiging om taart te komen eten. Sinds we de uitnodiging een week geleden hebben ontvangen, ben ik aan het piekeren geslagen.

Wat houdt een uitnodiging om taart te komen eten in? Kan ik hetzelfde verwachten als in Nederland? Red ik mij überhaupt wel in mijn zorgvuldig geoefende Duits? Al deze vragen heb ik mijn man ook al voorgelegd. En ook bij de derde keer vragen had hij het antwoord nog steeds niet.

Diepe zucht en gaan

Nog één keer een diepe zucht en ik stap naar buiten. Daar staat de rest van de buurt al te wachten. Gezamenlijk lopen wij naar de buren die het ‘taart eet-feestje’ geven. Bij binnenkomst in hun serre overvalt mij een enorm verbazing.

Er staan twee lange tafels klaar. In het midden van de tafels, als vrolijke decoratie, staan er taarten in overvloed. Maar niet alleen taart. Ook koek, bonbons en andere heerlijk uitziende baksels. Vol verbazing vraag ik onze buurvrouw hoeveel visite ze eigenlijk verwacht.

Te weinig taart

Nu is het haar beurt om verbaasd te zijn. Hoe bedoel je hoeveel visite? Alleen de buurt. Ineens lijkt ze te schrikken; denk je dat ik te weinig taart heb?! Ik probeer in alle haast de juiste Duitse woorden in mijn hoofd te vinden. Om haar gerust te stellen en om uit te leggen dat je in Nederland vaak één stukje taart krijgt.

Na een zin die er allesbehalve soepel uit komt, vergezeld met wat vaag verontschuldigende handgebaren, besluit ik toch maar snel te gaan zitten. Mijn man heeft inmiddels al een fijn plekje in het midden van de tafel gevonden.

Suiker en bier

Voordat ik hem kan uitleggen dat echt alleen de buurt komt, verheft de jarige buurvrouw haar stem en met een vrolijk verhaal heet ze ons welkom.

Die middag werd er door iedereen taart gegeten alsof er morgen geen nieuwe dag meer zou zijn. Gekletst alsof we elkaar daarna maanden niet meer zouden zien. En Duitse biertjes gedronken, alsof we ‘s avonds bij een groot tentfeest waren.

Aan het begin van de avond, ietwat onvast op de benen, liepen wij samen tevreden naar huis. Dat op zijn Duits taart eten, dat willen we vaker doen.

Reacties