Noem beesten bij de naam

Twee jaar geleden waren Amsterdamse straten versierd met vlaggetjes. Oranje. Omstreden weliswaar het WK in Qatar, maar toch. Een bepaalde vorm van saamhorigheid van mensen, van welke afkomst dan ook, is nooit weg ook al verbroedert sport niet echt.

Maar wat moeten we for God’s sake met die stars-and-stripes-vlaggetjes, zelfs in scholen? Amerika is de wereldleider, daar kun je niet om heen, maar om nu zo mediafanatiek mee te leven met iets waar je totaal geen invloed op hebt… Ja, er is geen WK en ook geen Tweede Kamerverkiezing, dan mis je natuurlijk wel wat. Dus houd je een nachtelijk feestje met driedubbele burgers, cola en een hoedje op en viert de overwinning van een invloedrijke veroordeelde malloot. Ach, je doet niemand kwaad. En donderdagavond is er weer een voetbalwedstrijd. Wat een week!

Om te voetballen heb je minimaal 22 spelers nodig, een veld met palen en netten, anders wordt het doelloos. En een scheidsrechter, om conflicten te vermijden of zelfs op te lossen. Het vreemde is dat je niet kunt voetballen zonder politie, hoe gek het ook klinkt. Dan gaat een wedstrijd niet door.
Donderdag na de verkiezingen is er in Amsterdam-Zuidoost een voetbalwedstrijd met een club uit het Midden-Oosten. Maccabi Tel Aviv. Risicoloos, volgens de burgemeester. Politie aanwezig en de supporters goedgezind, wordt er gedacht. Maar na afloop van de wedstrijd worden de Maccabi-supporters door ‘jongens op scooters’ door de binnenstad opgejaagd: ‘Jodenjacht’. Afgesproken via sociale media. Afschuwelijke beelden van in elkaar geslagen Maccabi-supporters door die ‘jongens op scooters’.

Halsema geeft een persconferentie waarin zij antisemitisme verafschuwt. Kranten berichten ook over het wangedrag van Maccabi-supporters die zelf op oorlogspad voorafgaand aan de wedstrijd waren. Netanyahu tikt Nederland op de vingers, die van hem steekt hij niet in eigen boezem.

Het anders zo sterke satirische programma Even tot hier laat het erbij door te zeggen dat er Jodenhaat is, maar ook Palestijnenhaat. Sommige media spreken over pogroms en verwijzen naar vroegere tijden, andere wijzen dit van de hand. Jongens op scooters worden niet verder benoemd, want dat is stigmatiseren. Maar hoe noemen we dan een angstige vrouw in Nederland, die in de metro jongens zonder scooter hoort zeggen: „We gaan op Jodenjacht?” Haar Davidster heeft ze bedekt met haar shawl, maar ze twijfelt of ze dat wel goed heeft gedaan.

Ondanks een noodverordening en een kort geding wordt er zondag gewoon gedemonstreerd op de Dam. Joodse, Israëlische mensen worden bedreigd. Tot hier en niet verder, stop voordat de vlaggen halfstok moeten. Kijk niet langer weg en noem beesten bij de naam, ook als het Maccabi-fans zijn.

Reacties