Kijken is zien

Het is een vraag die me regelmatig wordt gesteld: „Hoe kom je toch steeds aan al die onderwerpen voor je columns?” De waarheid? De inspiratie ligt letterlijk op straat. Je hoeft alleen maar goed te kijken. Want kijken is één ding, maar écht zien, dat is waar het begint.

Neem iets alledaags als het verkeer. Zie je die bestuurder die op het laatste moment door rood schiet? Voor velen misschien een ergernis, maar voor mij een aanleiding om te reflecteren. Wat drijft iemand om risico’s te nemen? Is het haast, ongeduld, of simpelweg een moment van onoplettendheid? En wat betekent dit voor de wereld waarin we leven? Eén simpele waarneming kan al leiden tot een hele stroom van gedachten en ideeën.

Of kijk naar de mensen in de supermarkt. De gehaaste man die zijn boodschappen bijna uit de kassa gooit om tijd te besparen. Of het oudere stel dat elkaar zachtjes corrigeert over welk brood er nu mee naar huis moet. Elk gebaar, elke interactie vertelt een verhaal. Het zijn deze momenten waarin je niet alleen kijkt, maar werkelijk ziet wat er gebeurt.

Schoonheid en betekenis

Voor mij is schrijven niet alleen een manier om te vertellen, maar ook om te begrijpen. Om de wereld, die soms zo chaotisch en ingewikkeld lijkt, op te delen in kleine, herkenbare stukjes. En om te laten zien dat juist in die alledaagse stukjes schoonheid en betekenis schuilen.

Als je leert om met aandacht te kijken, zie je dingen die anderen missen. Het zijn de details die het verhaal maken, de momenten die je raken en een boodschap achterlaten. Mijn columns zijn geen grootse ontdekkingen, maar kleine observaties, gevangen in woorden. Overal om ons heen liggen verhalen verborgen, klaar om opgepakt en gedeeld te worden. Het vraagt alleen een scherpe blik en een vleugje nieuwsgierigheid om ze te ontdekken. Dus de volgende keer dat je in de rij staat bij de supermarkt, door een park wandelt of naar een nieuwsbericht kijkt, bedenk dan: wat valt jou op? Wat raakt jou? Want soms ligt een goed verhaal dichterbij dan je denkt.

Reacties