Chess mate

Mijn broer Tom is al jaren de schaakkampioen van de familie. Vanaf zijn 9e versloeg hij oom Luc, een architect. Toch was er één familielid bij wie hij keer op keer een nederlaag leed: mijn vader.

Ook oom Robert, die elke zondag bij ons thuis op visite kwam, daagde mijn vader uit om te spelen… en Robert won dan iedere keer! Dat vond ik een beetje vreemd. Jaren later bekende vader mij dat hij oom Robert altijd stiekem had laten winnen, omdat Roberts ondermaatse schaakniveau hem al heel gauw verveelde.

Ik was in die tijd eigenlijk de zwakste schaker van de familie, al had ik dat niet zo snel door. Ik dacht zelfs dat ik een waardige tegenstander was omdat ik ooit eens van mijn Chileense vriend Pablo had gewonnen. Deze jongeman studeerde sociologie. Ook hij gaf later toe dat hij mij toen gewoon een illusie rijker wou maken… en mijn vader deed net hetzelfde met mij als met oom Robert: hij liet mij in de waan. Alleen mijn broer Tom nam hij au sérieux.

Zwart-wit slagveld

En toen Tom aan zijn universitaire studies tot ingenieur begon, werd hij nog bedrevener in het schaken. Al zijn studentenvrienden sneuvelden op zijn zwart-witte slagveld. En ja, tijdens een winteravond bij het haardvuur was Tom vastbesloten om mijn vader het onderspit te laten delven en streden zij tot in de vroege uurtjes. De volgende ochtend zag ik hoe Tom met een big smile aan zijn koffie slurpte: jawel, hij had the battle gewonnen!

Dat ik Tom in 2013 voor het eerst in mijn leven checkmate zette, mag dan ook een klein wonder heten: ik had immers nog maar enkele maanden geoefend met mijn schaakcomputer.

Ik zie de grote verbaasde ogen van mijn broer nog voor me. Ik ben nu zijn favoriete chess-mate.

Reacties