Hond Keesje en onze Bep zijn niet meer onder ons

„De blije trippelpootjes op de houten vloer. Dat mis ik zo”, zegt Anouk, hoorbaar emotioneel. „Elke ochtend doe ik de tussendeur open en wil haar zien. Dat is niet meer.”

Hond Keesje liep aangelijnd op het fietspad. „Mijn vriend Robin liet haar uit. Het arme beestje wist van niks en werd zomaar uit het niets aangereden door een jongen op een fatbike.” Dat was op maandag 9 september 2024 naast de Noorderplas in Den Bosch. „Dit had niet hoeven te gebeuren”, huilt Anouk.

„De jongen stopte niet”, liet ze weten. „In plaats daarvan schold hij Robin keihard uit en fietste door.” Dat laatste kan ze niet bevatten. „Wat een vies smerig mensje ben je dan”, zeg ik. En niemand die iets meldt of heeft gezien. Hey asshole. Be a big boy en meld je dan!

Geen voorrang

Op 15 september 2019 werd de 66-jarige Bep van de Langenberg aangereden, nadat een personenauto haar geen voorrang had gegeven. De bestuurder stopte even, maar reed daarna door. Die lieve Bep, die zoveel van het leven hield, stierf een dag later. Dat is nu vijf jaar geleden. Het nieuws kwam op veel kanalen voorbij en na vijf jaar is er geen dader of niemand die zich hieraan schuldig voelt. Zij was de moeder van een vriendin van mij en dan komt het dichtbij.

En iedereen denkt: ‘Dit overkomt mij niet’, tot het wel gebeurt. En dit zijn slechts twee tragische gebeurtenissen. Ook een collega van me is aangereden door een fatbiker, van haar fiets gereden en met blijvend letsel. Een buurvrouw haar kleinzoon kwam om in een dodelijk auto-ongeluk. De buurvrouw is een emotioneel wrak, niet meer in staat om te werken en iedere dag zie ik haar met de hond lopen die haar troost biedt.

Emoties

Er is geen Captain Traffic die zulke mensen helpen. Ik heb die superkracht niet. Ik ben zo’n lul die te veel emoties heeft, maar vraag me af of deze daders en lelijke oneerbiedige mensen dezelfde gevoelens hebben of een tikkeltje verantwoordelijkheidsgevoel. Hoe kun je nou zo bot de hufterigheid omarmen, een klootzak willen zijn en daarmee leven!? Hoe slapen deze zielige beperkte mensen? Dit soort mensen zijn net zo erg als moordenaars en verkrachters. Ze nemen een leven weg.

En continu denken we dat het niet jouw zoon, buurman of man is die de dader is of dit overkomt. Nee, het zijn altijd de anderen en dat dachten deze slachtoffers ook. Daders meld je verdomme eens en wees een held met ballen of in ieder geval een mens met karakter!

Reacties