Stoppen het leven te ervaren om zo oud mogelijk te worden

Er is al veel inhoudelijke kritiek geuit op Brian Johnson, bijvoorbeeld dat hij zijn aanpak baseert op methodologisch zwakke studies, of studies die concluderen dat er meer onderzoek nodig is voor definitieve uitspraken. Ik ben zeker niet de eerste die kritiek op hem heeft, en ik zal ook niet de laatste zijn. Het blijft ook de vraag hoe 200 supplementen per dag precies met elkaar reageren in het lichaam, maar toch is zijn hele leven ingericht op het tegengaan van veroudering.

Hij pronkt ermee dat hij volgens bepaalde modellen gezonder is dan veel 18-jarigen. Maar waarom zou het relevant zijn hoe gezond je bent ten opzichte van iemand van 18? Zou het niet beter zijn om gewoon de gezondste versie van jezelf te zijn, ongeacht je leeftijd?

Veroudering wordt vaak gezien als een straf, terwijl het alternatief – de dood – nog veel erger is. Wat doet Johnson eigenlijk nog in zijn leven, behalve proberen het ouder worden te stoppen? Hij heeft toegegeven dat het moeilijk is om een relatie met hem te hebben vanwege zijn strikte dagindeling, zelfs nu hij met pensioen is. Waar anderen hun pensioen zien als een kans om dingen te doen waar ze eerder geen tijd voor hadden, lijkt Johnson het leven juist te hebben opgegeven in zijn streven om zo lang mogelijk te leven.

Het idee om zo lang mogelijk te leven, zou toch moeten zijn dat je zoveel mogelijk van het leven kunt genieten? Maar in hoeverre geniet je ervan als je leven volledig saai en gestructureerd is? Als je niet eens op vakantie kunt omdat je je levensgrote rode-lichtapparaat niet kunt meenemen? Of erger nog, dat je niet weggaat, als je in een appartement moet verblijven zonder zonwering?

Smeer je zonnebrand en eet gezond, maar vergeet niet waarom je dat doet. Het doel is niet simpelweg om zo lang mogelijk te leven, maar om voldoende tijd te hebben om het leven te ervaren. Gezond zijn is een middel om te leven, niet een reden om het leven op te geven.

Reacties