Het ritme van ons leven

Er komt een moment in je leven waarop je beseft dat het niet langer draait om de snelheid waarmee je doelen bereikt, maar om het ritme waarmee je leeft. Voor ons, Margherita en ik, is dat moment aangebroken.

Samen staan we op het punt een nieuwe fase in te gaan: de overname van de manege. Geen grootse plannen meer, geen druk om steeds verder te gaan, maar juist de vreugde vinden in het ritme van het alledaagse. Dit voelt als ons laatste grote avontuur, ons ‘laatste kunstje’, maar wel één dat we met liefde en toewijding aangaan.

Dit project is niet zomaar een onderneming; het is een bewuste keuze om het leven op ons eigen tempo voort te zetten. We hebben hard gewerkt, we hebben successen gekend en uitdagingen doorstaan. Nu is het tijd om de teugels iets losser te laten, om het leven te omarmen zoals het zich aandient. De manege biedt ons de ruimte om te vertragen en te genieten van het eenvoudige geluk dat het omgaan met dieren en de natuur met zich meebrengt.

Verbondenheid

Het ritme van ons leven is nu minder gericht op vooruitgang en meer op balans. We hoeven niets meer te bewijzen, aan onszelf noch aan de wereld. Wat voor ons belangrijk is, is dat we dit samen doen, zolang we gezond zijn, zowel in lichaam als in geest. De paarden, het land en de mensen die we ontmoeten, geven ons een gevoel van voldoening dat niet afhangt van snelheid of prestatie, maar van verbondenheid. Verbondenheid met elkaar, met de natuur en met de mensen om ons heen.

We volgen de natuurlijke stroom van de dagen. Het geluid van paardenhoeven op het zand, het zachte ruisen van de wind door de bomen, de rust die neerdaalt zodra de zon ondergaat. Dit is het ritme waarin we ons thuis voelen. Het is geen haastig streven naar meer, maar een bewuste keuze voor minder – voor eenvoud en rust. En toch voelt het niet als ‘minder’. Het voelt als een diepe, volle ervaring van wat het leven te bieden heeft, zolang we er maar open voor staan.

Genoeg

Soms vraagt het leven om vertragen, om stilstaan bij wat er echt toe doet. Voor ons is dat nu het geval. We willen niet alles uit het leven halen, want soms is ‘genoeg’ precies wat je nodig hebt. We willen vooral genieten van wat er al is, van wat we samen hebben opgebouwd en van de harmonie die we nu vinden in deze nieuwe fase van ons leven.

Dit mag ons laatste kunstje zijn, maar het is geen eindpunt. Het is een nieuw begin, een hoofdstuk waarin het niet draait om ambitie of snelheid, maar om voldoening. Het ritme van ons leven is nu zachter, rustiger, maar niet minder vol betekenis. We zijn waar we moeten zijn, samen, in balans met onszelf en de wereld om ons heen.

Reacties