The Vatican dream?

Martin Luther King sprak ooit voor een grote menigte: ‘I have a dream’. Voor mijn jonge grootoom Marcel die de historische toespraak toen op tv volgde, was het meteen een reden om een totaal andere wending te geven aan zijn leven. Hij zou een witte pater worden, een missionaris in Afrika.

Hij vertrok in alle geheim naar Carthago om daar de Arabische taal te leren lezen, schrijven en spreken. Hij studeerde daarna een tiental jaren in een klooster waarna hij gewijd werd. Niemand van onze familie wist waar oom Marcel vertoefde. Maar in 1980 telefoneerde hij naar mijn moeder. Jawel, de verloren oom keerde na vele lange jaren voor het eerst weer terug naar België om samen het Paasfeest te komen vieren. Moeder reed met haar knalgele 2PK naar de drukke luchthaven van Zaventem om hem daar op te pikken. Ook oom Lucas was meegereden. Die had ook een tijdje in een klooster dienst gedaan, maar zat daar meer in de wijnkelder dan in de kapel.

Brood en vis

Het leek wel een eeuwigheid geleden dat zij elkaar hadden gezien. Marcel werd bij ons thuis ontvangen als een koning. Vele familieleden waren er als de kippen bij om hem terug te zien en omarmden hem innig. Zelfs mijn hondje sprong enthousiast op naar de goedheiligman. Mijn vader bakte intussen de vis, maar blijkbaar had moeder te weinig gekocht en ja, op Paaszondag waren alle winkels in de stad gesloten. Maar Christus himself bleek aanwezig te zijn in ons bescheiden appartement en hielp een handje, want Marcel brak het brood en deelde de vis broederlijk, zodat iedereen zijn buikje rond kon eten, zelfs onze hond. De kerkdienaar had voor ons ook souvenirs meegebracht uit de verre ontwikkelingslanden waar hij met veel bloed, zweet en tranen had gewerkt.

De hele avond liet Marcel ons via een dia-projector beelden zien van zijn missiewerk in Algerije en de Soedan. We zagen hoe hij met z’n confraters schooltjes bouwde en we keken naar de mooie in uniform geklede Afrikaanse kinderen die hun witte tanden bloot lachten, terwijl onze vrome oom ze les gaf: wiskunde en fysica. Ook bracht Marcel steevast een kleine plastic wereldbol met zich mee en zo vertelde hij deze leergierige jongeren over de wonderen van de natuur, de diverse culturen en de rijkdom van onze planeet.

Droom

Nadat mijn vader familiefoto’s had genomen en iedereen weer vertrokken was, bleef Marcel nog even alleen praten met mijn moeder vooraleer een taxi hem zou terugrijden naar een woonst in Hamme, waar zijn huismeid hem opwachtte. Bij volle maan dronken mijn moeder en Marcel een laatste glaasje rode wijn op het balkon. Moeder vroeg wat zijn verdere plannen waren voor de nabije toekomst. Marcel fluisterde: „Wel nichtje, Ik heb een droom, ik wil werken als econoom.” De blondine fronste de wenkbrauwen, maar de man met het baardje glimlachte: „Econoom bij het Vaticaan.”

Toen ze afscheid namen, wenste moeder hem veel succes met zijn Vatican Dream. Ach, oom Marcel moest zijn droom al snel opgeven vanwege de sterke concurrentie van zijn collega’s. Hij werd kort nadien wel tot Vaticaan-bibliothecaris benoemd. Zo kreeg Marcel in het Apostolisch Paleis de kans om dagelijks te discussiëren met de kardinalen. Hij mocht zelfs even poseren voor een foto samen met de toenmalige paus Johannes Paulus. En ja, dat was voor oom Marcel ook een Vaticaanse droom die uitkwam natuurlijk.

Reacties