Oktober en de eeuwige herfst

Verschillende mensen in mijn omgeving hoor ik over het ‘oktobergevoel’. Maar wat het inhoudt? Generaliseren lijkt hier niet op z’n plek: het gevoel zal voor iedereen verschillend zijn en kent vele (herfst)kleuren.

De Israëli’s bijvoorbeeld, zullen wellicht de kleur rood voor ogen hebben, wanneer ze op 7 oktober extra pijnlijk worden herinnerd aan het afschuwelijke, door Hamas aangerichte bloedbad. Voor de Gazanen lijkt bruin weggelegd, de kleur van modder, want aanmodderen blijft het, van dag tot dag. Het zal hen worst wezen in welke maand ze zitten, mits er op wonderbaarlijke wijze een oktoberbestand wordt gesloten, dat (eindelijk) blijvende vrede zal inhouden.

Poetin gaat voor ‘geel’, maar dan niet het warme okergeel van de herfst. Op Wikipedia vond ik nog een andere associatie: in de westerse Middeleeuwen was geel de kleur van haat. Oranje, ook zo’n herfstig oktoberkleurtje. Wie ziet u voor zich? Misschien wel onze ex-premier, onze nationale ‘lachende scheerkwast’: appeltje knagend, goed gehumeurd en uitermate koningsgezind. In oktober aanvaardt hij zijn nieuwe functie als secretaris-generaal van de NAVO. Zal hij zijn oranje tintje kunnen behouden?

Herfst van het leven

Hoe kijkt u zelf eigenlijk tegen de herfstige oktobermaand aan? Zelf bevind ik mij – na bijna 64 levensjaren te hebben voltooid – in de herfst van het leven en ervaar dat verre van onaangenaam: minder verplichtingen, minder onzekerheid, meer vrijheid. Kan ik daarom wellicht steeds meer genieten van de prachtige, rustgevende kleuren? Van de overrijpe geur van vochtige, vergane bladeren? Zo langzaamaan begint de herfst mijn favoriete seizoen te worden.

Jonge kinderen, in de lente van het leven, kunnen daarentegen van álle seizoenen genieten, met als gevolg dat zij niet alleen de springerige, uitgelaten lente omarmen, maar ook kunnen snakken naar zomers watervermaak, geheimzinnige herfst en winterse sneeuw- en schaatspret. De ‘tussencategorie’ worstelt zich door ‘de zomer van het leven’, met alle stress, drukte, ambities, carrière- en opvoedperikelen die daarmee gepaard gaan. Eén lichtpunt: het wordt een keer herfst en dan keert de rust weer een beetje terug.

En hoe zit het tot slot met de winter? Nou, aan de winter van het leven zou ik maar niet te veel denken. ‘Langdurige herfst’ spreekt u ongetwijfeld meer aan. En die herfst kan héél lang duren. Kijk maar naar Donald Trump, Joe Biden en (van eigen bodem) Marijke Helwegen, ook wel ‘nepherfst’ genoemd. Toch is er wat mij betreft maar één, die de titel ‘eeuwige herfst’ verdient: Mick Jagger!

Reacties