Een magische start in Parijs, gemiste kans voor het Koninklijk Huis

De Paralympische Spelen van 2024 in Parijs begonnen met een adembenemende openingsceremonie die op een unieke locatie plaatsvond: de Place de la Concorde. Deze ceremoniële start, buiten het stadion, symboliseerde meer dan ooit de kracht van inclusie.

Het was een eerbetoon aan de veerkracht van atleten die ondanks hun beperkingen de grenzen van hun mogelijkheden blijven verleggen.

Wat een indrukwekkende aanblik was het, om te zien hoe 4.400 atleten uit 182 landen zich door het hart van Parijs bewogen, begeleid door de juichende menigte langs de Champs-Elysées.

Het organisatiecomité van Parijs koos bewust voor deze opvallende setting om inclusie in het middelpunt van de samenleving te plaatsen. En het werkte: de stad werd voor even het epicentrum van kracht, doorzettingsvermogen en menselijke spirit.

Afwezigheid valt op

En toch, temidden van al deze pracht en praal, voelde iets ontbrekends. Een blik terug op de Olympische Spelen in Parijs, die eerder dit jaar werden gehouden, benadrukt dit des te meer. Toen waren koning Willem-Alexander en koningin Máxima wel prominent aanwezig. Zij moedigden onze Nederlandse atleten aan en toonden hun steun voor sportprestaties op het hoogste niveau. Hun afwezigheid bij de opening van de Paralympische Spelen valt daarom extra op.

Natuurlijk, prinses Margriet opende het TeamNL Huis in Parijs, wat een belangrijke rol speelt als ontmoetingsplek voor Nederlandse fans en atleten. Maar de officiële afwezigheid van het koninklijk paar bij de ceremonie zelf roept vragen op. De Paralympische Spelen zijn immers evenzeer een platform voor sport, doorzettingsvermogen en nationale trots als de Olympische Spelen. Sterker nog, ze zijn een toonbeeld van inclusie, iets waar ons land, en zeker ons koningshuis, achter zou moeten staan.

Toch mogen we ons niet laten afleiden door deze teleurstelling. De ware sterren van deze Spelen zijn de atleten zelf. Zij laten keer op keer zien dat beperkingen alleen in het hoofd bestaan. Hun prestaties dwingen respect en bewondering af, ongeacht de omstandigheden waarin zij zich bevinden. Het zijn deze mensen die de ware helden van deze Spelen zijn. Elke prestatie, elke inspanning, is een overwinning op zichzelf.

Inspiratie en hoop

De Olympische Spelen toonden ons eerder dit jaar de kracht van sport en nationale eenheid. Maar de Paralympische Spelen gaan een stap verder: ze herinneren ons eraan dat sport voor iedereen is en dat prestaties geen grenzen kennen. Laten we deze Spelen zien als een kans om ons perspectief te verruimen en te vieren wat sport kan betekenen voor iedereen, ongeacht hun fysieke uitdagingen.

Met of zonder koninklijk huis aan hun zijde, deze atleten stralen. Ze inspireren ons en geven ons hoop. Voor hen maken we allemaal een diepe buiging. De Paralympische Spelen zijn een viering van de menselijke geest en wat we kunnen bereiken als we elkaar steunen en inclusie omarmen. En over het randje van mijn bril zie ik, terwijl ik deze column zit te schrijven, dat de eerste gouden plak al weer binnen is gehaald.

Reacties