Boris en de draak

Een foto van een bosbrand. Het woord ‘brandstichting’, streep erdoor, ‘klimaatverandering’. Een overstroomde akker. Slecht waterbeleid, streep erdoor, klimaatverandering. Huizen, verwoest door een tornado. Falende windwaarschuwing, streep erdoor, klimaatverandering. Een kapot geschoten wijk. Oorlog, streep erdoor, klimaatverandering.

Eronder de oproep te stoppen met dat klimaatgedoe en onze echte vijanden te bestrijden. En dan is onze volgens velen grootste vijand nog niet eens genoemd…

Aan deze klassieke meme moest ik de afgelopen tijd denken. Net als aan storm Boris en aan de beleidsmatige draak van onze regering. Het zou een leuke mop kunnen zijn. Hoe lost een Nederlander zijn problemen op? Hij kijkt of de oorzaak te koppelen is aan een niet-Westers land. Is dat het geval, dan is het een asielprobleem, anders een klimaatprobleem. Dat eerste kun je oplossen, dat tweede niet. Waarom niet? Omdat onze planeet het concept ‘nationaliteit’ niet kent, wij Nederlanders wel. Hoe los je het asielprobleem op? Grenzen dicht en alles wat vreemd is eruit.

Realiteit

Helaas is bovenstaande geen mop, maar wordt het langzaam maar zeker de realiteit. In Oost-Europa staan grote delen onder water, onze aarde weet nog altijd niet waar Nederland ligt en in ons land sterven naar het schijnt meer mensen aan terreuraanslagen dan aan natuurgeweld. Op de reactiepagina’s lees ik schouderophalende termen als ‘ik woon daar niet’ en ‘dat water komt onze kant niet op’. Oh ja, en dan hebben we de Deltawerken en is onze waterinfra zo voortreffelijk getraind op het afvoeren van water, dat die 200 millimeter in 24 uur geen enkel probleem is, toch?

Zo bezien weet ik wel een oplossing voor het klimaatprobleem. Eentje die perfect past in de huidige tijd: grenzen dicht en alles wat vreemd is eruit. Laat Duitsland maar een stuwencomplex bij Wesel bouwen en een kanaal naar de Eems. Laat België maar een afwateringskanaal dwars door hun duinen aanleggen.

Open riool

Zo leren wij onze buren dat zij de Rijn, de Maas en de Schelde niet als open riool moeten gebruiken; wij gooien ons afval immers ook in onze eigen container en niet die van de buren. Zij gebruiken de Rhein, de Meuse en de Escaut maar. En zo leren wij de aarde dat er zoiets bestaat als nationaliteiten en dat onze planeet ons Nederlanders vooral met rust moet laten. Wij hebben immers onze handen al meer dan vol aan het oplossen van die asielcrisis; die klimaatcrisis kunnen wij er onmogelijk bij hebben.

Ik verheug me al op een wereldprimeur van ons nationale sprookjespark, daar vlakbij Kaatsheuvel. De allereerste onderwaterachtbaan. Boris en de draak.

Reacties