Eigen wil

„Ik wil, ik wil’. Mijn zoon, 3, weet goed wat hij wil.
„Ik wil het, ik wil het hebben, mama, ik wil het nu’.
Net zolang tot hij het begeerde in handen heeft, herhaalt hij zich.

Wat wil ík eigenlijk nog? mijmer ik, terwijl ik hem de soepstengel geef. Iets willen is het begin van een doel. Iets willen getuigt van levenslust.

Bestaat de eigen wil? Hier wordt aan getwijfeld. Het is een thema waar menige leek en deskundige zich over heeft gebogen. Dan is er vast nog geen onderzoek onder peuters gedaan.

Mijn man staat op, pakt de muis om het YouTube-filmpje aan te klikken waar zoon met zijn priemende vingertje dwingend naar wijst.
„Die papa, nee die!” Wiebelend van ongeduld corrigeert hij zijn vader.
Klik. Ik tuur over zijn schouder mee naar het scherm. Ruim twee minuten duurt dit filmpje over steigerende tractoren. Als verwarde torren denderen ze door het zand. Ruim twee minuten de tijd om rustig een hap te nemen van een broodje of iets uit te wisselen met elkaar, in stilte.
Zoon zet de geluidsknop een tandje hoger. ‘DRRRRRRRR.’

Aanrader

„Een peuter om je heen houdt je jong”, zeggen de mensen om ons heen.
We knikken. Een peuter is een aanrader tegen beginnende ouderdomsverschijnselen, zoals een slechte conditie, vastgeroeste inzichten en ledematen.

Gisteren dolde de peuter vol bravoure de supermarkt in. Bij de kassa aangekomen kon hij deze energie niet meteen stoppen.
Als hij naast mama zou blijven staan, spraken we van tevoren af, zouden we straks naar de Blokker gaan, zijn favoriete winkel.

Terwijl ik mijn pincode intoetste, gaf zoon het hekje nogmaals een zwieper.
„Wel potverdorie!”, riep de vrouw achter de kassa. Ze keek hem aan met ogen als kooltjes.
In de lange rij achter me wachtte men ogenschijnlijk geduldig.
Noodgedwongen legde de kassière haar werkzaamheden stil, stond op, liep om de rij mensen heen om het hek te ontgrendelen.
Zoon was prompt stil.
„Vreemde ogen dwingen hè.” Ze knipoogde naar mij. Er was een groot actrice aan haar verloren gegaan.

Meerdere dingen tegelijk

Ik zei niets. Ik wilde wel, maar ik wist niet wat.
Ze zeggen dat vrouwen goed meerdere dingen tegelijk kunnen doen.
Deze vrouw niet. Boodschappen inpakken, pasjes terug in de portemonnee stoppen, bon aanpakken en kind in de gaten houden. Ik had geen ruimte voor tekst.

De peuter was zo beduusd dat hij zwijgend de Blokker inliep en ook weer uit. Zwijgend zat hij achterop de fiets. Thuis ging hij op de bank zitten, zijn vingertje in zijn mond. Verslagen keek hij me aan.

Ik hoopte dat de verslagenheid weer snel plaats zou maken voor zijn eigen wil. Dit was ook zo.

Reacties