Woodstock – fotoalbum van een hippie

‘Ik heb bijna mijn haar geknipt.’ Nee, ‘I almost cut my hair‘ (Crosby, Stills, Nash & Young) valt niet te vertalen naar de tijd van nu.

Vijfenvijftig jaar geleden werd in augustus het muziekfestival Woodstock georganiseerd. Je kunt de tijd niet uitleggen, maar wat waren we bofkonten met al die goede groepen, zangers en zangeressen die veelal tegen het establishment aanschopten door alleen maar liefde te prediken met bloemen in hun haar.

Zo stoned als een garnaal op een verregende ondergrond, voedingsbodem voor legendarische muziek. Een ongekende luxe die nooit meer een vervolg zou krijgen. Jefferson Airplane vloog psychedelisch naar grote hoogten met White Rabbit, Jimi Hendrix en Santana lieten horen hoe een gitaar werkelijk klinkt.

Hedendaagse techno-troep, rappers en andere blikkerige autotune-geluiden zullen over vijftig jaar niet worden herinnerd: bagger zonder regen.
Maar wij waren zondaars met ‘vies’ lang haar. Ik wacht nog even voordat ik naar de kapper ga: ‘Beter langharig dan kortzichtig.’

Hippies, Vietnam, ‘make love not war‘.
De Oude Tijd is niet uit de tijd, maar wenst u tijdloos ouderwets goede tijden, die hedendaags soms zo slecht zijn dat ze exclusief in inclusiviteit en diversiteit doorslaan. Albert Heijn verkoopt nu plantaardige garnalen. Dan ben je geestelijk opgevreten door een vleesetende bacterie en zo stoned als een vegetarische garnaal. Het wachten is op vegetarische vleestomaten met het Beter Leven-keurmerk.

Maar wat is er overgebleven uit de jaren 60? Zij heeft er nog één in de kast hangen: een gebloemde wikkelrok, inmiddels vervaald. En hij een wit spijkerpak, inmiddels crèmekleurig. Relikwieën van de jaren 60.
Foto’s aan de wand met een bloem in d’r haar, achter op de witte Puch van hem. In 1969 de bezetting van het Maagdenhuis. Elpees stoffig in de kast.
Een grachtenpand met een BMW voor de deur. Driedelige kostuums en naast haar oude wikkelrok hangen mantelpakjes. Het lidmaatschap van de Kabouterpartij is ingeruild voor dat van de VVD.
Vrije seks was het toch ook niet en aan verwaarloosde idealen ga je failliet.
Een doorstart maken als ze nauwelijks met elkaar praten lijkt onmogelijk. Totdat ze wat vindt, onder in een kast. Om vooruit te komen moet je achterwaarts roeien:

‘Fotoalbum van een hippie’

Mooi rood is niet lelijk
ik zie het meteen
De haren de henna
een bloem in je haar
op bladzijde een

Overdag te veel tijd
de nachten te kort
voor twee hippies
met overjarig veel spijt

Verkleurde haren
het is te zien
mijn blond wordt grijs
jouw rood caroteen
op bladzijde tien

Een opgedroogde bloem
beklemmend gekneld
op de volgende bladzijde
die het verhaal verder vertelt

Ibiza, San Francisco
we hebben het nooit gehaald
van opgedroogde bloemen
wordt de hypotheek niet betaald

De een ziet de ander
de ander de een
nog zelden zo bij elkaar
als op bladzijde een

De een kan niet zonder de ander
de ander niet zonder de een
een kleur verandert
maar nooit bladzijde een

Reacties