Werkende vrouw des huizes

Ja, ik werk. Ik heb zelfs twee banen, dus ik ben druk en verwacht van mijn wederhelft het een en ander op huishoudelijk gebied. Vooral nadat hij de huishoudelijke hulp de laan uitstuurde omdat hij, tadaaaaaa, nu voor het echie thuis is wegens zijn pensioengerechtigde leeftijd. Helaas gebeurde dat zonder overleg en had ik zo mijn twijfels en ja, ik had een vooruitziende blik.

Hij wil bijvoorbeeld bést de was ophangen maar dan moet de was, die ik zorgvuldig gladgestreken had opgehangen, want strijken heb ik echt geen tijd voor, plaatsmaken voor de nieuwe was. Liefst in propvorm, keurig op een grote hoop op het logeerbed gegooid, het is tenslotte schoon en droog.

De was zelf heb ik uit kostenbesparing maar opnieuw op me genomen, nadat alles wat ooit wit was nu grauw, geel en grijs is. Want alle witte was apart houden schijnt veel moeilijker te zijn dan de zwarte. Kijk! Ik weet dat de zwarte was bij elkaar moet, dus dat heb ik laten liggen. En ik zie inderdaad een enkel, eenzaam, zwart slipje en nee, niet dat paar zwarte sneakersokjes dat ik de volgende dag nodig heb, eenzaam op de vloer voor de wasmachine liggen. En de donkere handdoeken hangen fris gewassen aan de lijn.

Geraspte wortelen

En hij doet óók de boodschappen en kookt. Herstel: kookt meestal… uhmmm kookt soms. Voor de rest gaan we uit eten of bestellen we iets. Een mens moet tenslotte eten. Eerlijk is eerlijk, die boodschappen doet hij geweldig goed. Alle basisbehoeften zijn standaard in huis dus ik kan altijd een eitje bakken, een tosti maken of een blik soep opentrekken bij gebrek aan beter. Alles wat ik nodig heb dus, maar ik moet het dan ook weer niet té ingewikkeld maken. Ik wilde bijvoorbeeld een carrotcake bakken, dus ik maakte het boodschappenlijstje zodat ik ’s avonds aan de bak kon. Ik heb 500 gram geraspte! wortelen nodig, zei ik, om nog even te benadrukken dat ik echt geraspt bedoelde… Want om eerst nog handmatig een pond wortelen te gaan staan raspen, zou mijn plezier in het bakken beslist teniet doen.

Na een drukke werkdag kwam ik thuis, moe maar voldaan en zoals het een trotse ‘huisman’ betaamt, verkondigde hij dat hij het erg druk had gehad die dag. Hij had álle boodschappen gedaan. Poehpoeh, ik had wel willen ruilen maar helaas, ik ben nog niet pensioengerechtigd, dus ik werk en ben nogal druk. Te druk voor die boodschappen. Triomfantelijk liet hij me het bewijs zien: kijk, de wortels. Ik zag een zak panklare worteltjes in zijn hand en een trotse blik in zijn ogen. Geraspt hadden ze ze zeker niet?, vroeg ik voorzichtig. Jawel, kijk maar, deze zijn al geschrapt. En ik pakte zuchtend de rasp uit het keukenkastje, om een uurtje later klaar te zijn dan verwacht.

Kwaad al geschied

Hij heeft ook een bijzondere hobby: verzamelen. Het liefst dát waarop de uitdrukking ‘het hebben van de zaak is het eind van het vermaak’ van toepassing is. Staat er naast de kassa van de bouwmarkt een bak met 5 euro-artikelen, heeft hij heel dringend die set schroevendraaiers of die bak spijkers en schroeven nodig. En koopt ze. En dan kan ik zeggen ‘ja maar de schuur ligt vól met schroevendraaiers en spijkers en schroeven’, het kwaad is al geschied én betaald. Om het thuis bij de rest van de ‘zooi’ in de schuur te leggen en het vervolgens nooit meer aan te raken, want dat is nu eigenlijk het punt…

De man klust niet! Kan het niet, wilt het niet en doet het niet, maar hij heeft inmiddels een verzameling gereedschap waar een vakman jaloers op is. Dus dan maar de rest van de schuur aanpakken. Inmiddels weet de hele straat dat ík de schuur leegtrek en klaarleg voor de stort én dat de man des huizes hier niet blij mee is, want elk stukje hout, elke plankje en oude tegel wordt vastgepakt alsof hij afscheid moet nemen van zijn grote liefde. Allemaal grote liefdes die al jaren ongezien, onaangeraakt en totaal verwaarloosd staan te staan en plek innemen. Veel meer plek dan dat de schuur groot is. Dat wat ik zelf nodig heb om te klussen, heb ik laten staan, zodat ik er nu weer kan lopen en zelfs mijn fiets een plekje heeft.

Het leven van een werkende vrouw gaat niet altijd over rozen… Vaak gaat het al struikelend over overbodige zaken die langzaam vermeerderen en waar niemand blij mee is. Uiteindelijk de man ook niet.

Reacties