Inclusie binnen vrouwensport niet altijd goed

De rechten van vrouwen binnen de sportwereld en met name bij de Olympische Spelen liggen onder vuur. Door volledig te gaan voor inclusie wordt er geen rekening gehouden met de veiligheid van vrouwen binnen de vrouwencompetitie.

Het zwaar bevochten recht op deelname aan de Olympische Spelen door vrouwen, staat daardoor onder druk. Deelname wordt simpelweg onmogelijk gemaakt.

Even een korte terugblik op de geschiedenis van deelname door vrouwen aan de Olympische Spelen.

Sinds de Spelen van Parijs in 1900 mochten er vrouwen meedoen aan twee onderdelen, namelijk golf en tennis. Hieraan namen 22 vrouwen deel, wat neerkwam op 4,4 procent.

In 1908 werd kunstrijden toegevoegd, zwemmen in 1912, atletiek in 1928 en schaatsen in 1960!

Alle onderdelen

Pas sinds 2012, ja je leest het goed, 2012 hebben vrouwen toegang tot alle onderdelen van de Spelen. Toch blijft het IOC een mannenclubje, slechts één op de vijf leden is vrouw.

In 1936 stelde het IOC geslachtskeuringen verplicht voor vrouwen, zij moesten kunnen aantonen volledig vrouw te zijn. Hadden zij een te hoog testosteron, dan moesten zij eerst een behandeling ondergaan alvorens te mogen deelnemen aan de Spelen. Er wordt gesteld dat tientallen vrouwen slachtoffer zijn geworden van mensonterende procedures binnen het IOC. Mij lijkt het aannemelijk dat het over honderden vrouwen gaat. Dat is natuurlijk slechts een persoonlijke mening.

Keihard knokken

Waarom vind ik het belangrijk om bovenstaande aan u mee te geven? Omdat we de afgelopen tweehonderd jaar knalhard hebben moeten knokken voor onze plaats in de maatschappij, op elk vlak. En deze plaats wordt ons langzaam maar zeker weer afgenomen door mannen.

Mannen die besluiten of iets eerlijk is binnen de vrouwensport.

Ben ik een voorstander van inclusie? Ja absoluut, ieder vogeltje moet zingen zoals het gebekt is. Ben jij geboren als huismus maar voel je je meer een pauw? Pak de verfbus, spuit jezelf pauwblauw, steek een paar veren in je reet en schreeuw erop los. Is er een medische procedure die ervoor kan zorgen dat je permanent op een pauw lijkt? Doen! Wanneer jij in de spiegel kijkt, zie je eindelijk de reflectie van wie jij je voelt. Toch zou ik je niet aanraden om aan pauwengevechten deel te nemen, want van binnen ben je nog altijd een huismus.

Spiermassa

Zo vind ik het niet eerlijk dat transvrouwen mogen deelnemen aan bepaalde takken van de vrouwencompetitie, zoals boksen. De afname van de spiermassa van een transvrouw is maar 3 procent.

Daarbij is het belangrijk te weten dat de spiermassa van een man op 37 tot 54 procent ligt en de spiermassa van een vrouw op 28 tot 41 procent (Bodies in transition, van Maartje Klaver).

Het is dus belangrijk om verschil te maken in de tak van sport waaraan een transvrouw mag deelnemen. Binnen de paardensport moet het geen probleem zijn, zelfs het geslacht van het paard zelf is van geen belang.

Bij uitgesproken krachtsporten moet er wel verschil gemaakt worden. De Rugby Federatie heeft het probleem al onderkend en transvrouwen binnen de vrouwencompetitie verboden op basis van (levens)gevaar voor de deelnemende vrouwen. Transvrouwen mogen wel deelnemen aan de gemengde competitie (mixed touch rugby).

Geschikt of niet

Kortom, er is werk aan de winkel voor het IOC en alle sportfederaties. Er moet duidelijkheid komen over welke sporten wel geschikt en toegankelijk moeten zijn voor transgenders en welke sporten absoluut niet.

Dan nog als voetnoot van mij als vrouw. Een vrouw leert als eerste in haar leven dat het leven vooral niet eerlijk is. Dat de wereld is ingericht voor en door mannen. We moeten omgaan met pijn, keuzes maken in ons leven en ondergaan dat wat we ook kiezen, het toch nooit goed is. Misschien is dit ook een wijze les aan transvrouwen, als je kiest om als vrouw door het leven te gaan, hoort dat er ook bij. Je kunt niet alles hebben.

Reacties