Inclusie in plaats van exclusie

Hoe gruwelijk moet het zijn, dacht ik vanmorgen, om nergens tussen te passen met je zorgvraag. Met je zieke lijf, tussen de wal en het schip.

Want het neemt toe, zorgvragers die meerdere aandoeningen hebben en nergens terecht kunnen.

Een passende woonomgeving vinden voor een zorgvrager met NAH (niet aangeboren hersenletsel) die pas 50 is, of soms pas in de 30, en niet per se op een specifieke afdeling voor zorgvragers met NAH hoeft te wonen, is nagenoeg onmogelijk. Of een fijne plek voor iemand met fysieke problematiek én een psychiatrische aandoening.

Het is de combinatie van aandoeningen die het ingewikkeld maken.

Noodgedwongen

Laatst nog kregen we een vraag voor een zorgvrager die begeleid woont, fysiek ging hij steeds meer mankeren. Hij moest noodgedwongen zijn fijne woonomgeving achterlaten. Maar waar hij vervolgens wel terecht kan bleek ingewikkeld.

Het zijn stuk voor stuk lastige puzzels en het vergt veel overleg om het goed te doen.

Om die persoon goed in kaart te brengen.

Want waar ontvangen ze de juiste zorg?

‘Precies pas’ wordt steeds schaarser en de wachtlijsten van die ene juiste steeds langer. Mensen moeten soms maanden wachten op een passende plek. Of moeten tijdelijk ergens anders overbruggen, in afwachting van.

Steeds weer verhuizen met je zieke lijf, hoe heftig moet dat zijn.

Omslachtig

Want ook passende thuiszorg is ingewikkeld, fijn naar huis na een opname duurt vaak onnodig lang. De versnippering en de hoeveelheid thuiszorgbureautjes zijn talloos.

De een levert alleen de zorg vanuit de ZVW, de ander alleen vanuit de WLZ. Of kiest voor particulier zorg verlenen of uit een PGB.

Het is nodeloos omslachtig.

In een ideale wereld kan het eenvoudiger. Wanneer we puur vanuit de mens redeneren en niet vanuit de geldstroom. Of vanuit de leeftijd.

Dat is simpel gezegd, ik weet het. Maar het zou zo mooi zijn als we die gebaande paden wat meer los zouden laten. Als we zorgen voor die ander zoals dat bijvoorbeeld in de thuiszorg gedaan wordt. Als zorgverlener kom je dan ook bij een diversiteit aan mensen over de vloer.

Allemaal met hun eigen zorgvraag en in hun eigen huis.

Mix aan mensen

Waarom moeten al die mensen strikt gescheiden worden als ze op een locatie worden opgenomen? Uitzonderingen daar gelaten, vanzelfsprekend, bij hele gespecialiseerde zorg. Maar een mix aan mensen, wonend op een locatie, zoals er een mix aan mensen woont in elke woonwijk, waarom niet?

Inclusie in plaats van exclusie.

Een woonvorm voor oud en wat jonger, waar mensen door elkaar heen wonen. Net als thuis. Net als in ‘de echte wereld’.

Voorbij alle redenen waarom het niet zou kunnen, want die argumenten zijn er volop, zouden we eigenlijk met elkaar moeten bedenken waarom het wel zou moeten.

Dat zou pas geweldig zijn. ❤️

Reacties