Het ochtend-avontuur

Het is nog donker als mijn wekker om 6 uur ‘s ochtends zijn gebruikelijke strijd tegen de stilte aangaat. Maar ik ben altijd al een ochtendpersoon geweest, dus meestal ben ik al voor de wekker wakker. Terwijl de wereld nog slaapt, begin ik mijn dag met een ritueel dat, eerlijk gezegd, als een avontuurlijke uitdaging voelt: een koude douche uit onze waterput. Ja, je leest het goed—dezelfde waterput die we jaren geleden hebben aangeschaft voor een sprongetje terug naar de natuur. Die eerste koude straal is een schok voor je systeem, maar gek genoeg went het. Elke ochtend voel ik me alsof ik net een ijsbad heb genomen, maar dan met meer frisse energie.

Na de opfrisbeurt is het tijd voor ontbijt, gevolgd door een wandeling met mijn trouwe honden. Zij zijn altijd enthousiast, wat misschien nog een groter wonder is dan de kou van de waterput. Samen verkennen we de omgeving, en zelfs als het regent of sneeuwt, zijn de honden niet te stoppen. Het lijkt een soort dagelijkse ceremonie van eenvoud en plezier.

Daarna is het tijd om de reis van 120 km naar mijn werk te maken. Al deze routine, de constante beweging, en de vroege uren hebben me jarenlang op de been gehouden. Maar nu, met pensioen in het vooruitzicht, komt er een einde aan deze vastberaden rituelen. Het idee van niet meer elke ochtend om 6 uur in die ijskoude douche te staan, lijkt zowel bevrijdend als vreemd.

Als ik binnenkort mijn pensioen vier, verwacht ik dat het even wennen zal zijn. Geen ochtendlijke ijskoude verrassing meer, geen dagelijkse rituelen om mijn dag te beginnen. Toch kijk ik ernaar uit om mijn geluk te vinden in deze nieuwe fase van mijn leven. Want hoewel de routine zijn charme heeft, ben ik er zeker van dat er ook veel te genieten valt in het onbekende avontuur dat pensioen heet. En wie weet, misschien vind ik wel een nieuwe manier om mijn dagen op te fleuren, zonder dat ik mezelf iedere ochtend uit de ijskoude put moet trekken.

Reacties